‘Ze zeiden dat ik eerder zong dan praatte’
Muziek 42 keer gelezen ODILIAPEEL - “Wanneer mogen wij die liedjes eens horen?”, vroegen Willie, de familie en de kinderen van Anneke van Lankveld en de kinderen gaven haar een tegoedbon voor het opnemen van een cd. Maandag presenteert Anneke haar debuut: ‘Mijn gedachten gezongen’, een album met de liedjes die soms al 50 jaar in haar hoofd zitten![image=281484]
Je maakt dus al lang muziek?
“Ze zeiden dat ik eerder zong dan praatte.”
En de accordeon?
“Onze vader had een accordeon, een kleintje en mijn zus Marietje en ik mochten accordeonles gaan halen. We woonden in Loosbroek en gingen met de transportfiets naar Vorstenbosch, want daar kwam Jo Koolen les geven. Na een half jaar was die accordeon te klein. Toen heeft onze vader de accordeon gekocht die ik nu nog heb. Toen moest Jo bij ons les komen geven: ‘We laten niet ons durskes met die monica naar Vorstenbosch fietsen.’ Hij moest met zijn brommer maar even doorrijden naar Loosbroek.”
Gezellig zo’n vader!
“Ja, dat was het. Zondags na de hoogmis dan kwam die monica van het kabinet in de keuken af en ging ons vader zitten spelen. ‘Daar bij die molen’ of ‘Antje’, maar hij kon het niet goed genoeg naar zijn zin. Hij zei: ‘als iemand van ons keinder monica wil spelen, dan krijgen ze een goeie, al kost het een kalf!’.”
Jij kon het snel beter?
“Ja, daar was hij heel trots op. En ik kon zingen en spelen. Als ik in de voorste kamer aan het oefenen was, stond hij dik zat buiten aan het raam te luisteren. Of hij stond in de gang, dat vond hij geweldig mooi. Hij was gewoon hartstikke trots en als er volk was: ‘An, vat de monica eens! An, speelt eens van de haven van IJmuiden
Dat staat ook op de cd.
“Ik heb het dertig jaar niet meer gezongen, maar ben voor de cd gaan terugputten in de tijd en dan kom je dat tegen.”
Ben je altijd blijven spelen?
“Toen ik 16 of 17 werd, heeft de accordeon een tijd rust gehad. Toen kwam Ria Valk met de gitaar: Rockin Billly. De meiden van mijn leeftijd gingen gitaar spelen als ze muziek wilde maken. Toen onze jongens klein waren, was het ook wat minder.”
Maar nu treed je vaak op!
“Ja, ik speel meer op een ander dan thuis. Als ze dan vragen voor een optreden in bijvoorbeeld de museumboerderij om oude kleren aan te doen, dan zegt Willie: 'dat komt goed uit want ze hi gin ander.'"
Hoe schrijf je zelf liedjes?
“De meeste zijn in mijn hoofd gegroeid. Op de fiets, onder het melken toen we nog een boerderij hadden, in de auto, als ik alleen ben.”
Ze zitten in je hoofd?!
“Ja, het liedje van mijn vader heeft er zeven jaar gezeten en zeven jaar lang groeit het dan ook. Ik heb er zeven jaar over gedaan, tot ik het had; tot ik kon zeggen wat ik zeggen wou. Maar er zijn ook dingen waar ik zo een liedje over schrijf. Het liedje over mijn moeder was in een maand klaar, maar dat is een liedje dat ik zondag niet ga zingen. Ik denk niet dat ik het kan.”
Is het gevoelig?
“Ons moeder zong zondagsmorgens onder het pudding koken altijd hetzelfde liedje over een moeder die haar kindje troost. Dat kindje zal doodgaan en de moeder zingt dat het in de hemel zo goed is. Maar mijn jongste broer, de jongste van de negen, verongelukte toen hij zes was. Ik zing nu een liedje over dat liedje. Ons moeder heeft het nooit meer gezongen.”
Het zijn liedjes uit heel je leven?
“Ja, in de jaren zestig bijvoorbeeld, moesten jongens van mijn leeftijd naar Nieuw Guinea. Er was toen een kerstbestand. Met kerst lag overal de oorlog stil op heel de wereld. Even werd er niet gevochten daar heb ik toen een liedje over gemaakt. Dat staat nu op de cd. Toen we zelf kinderen hadden heb ik een liedje gemaakt: ‘ons keinder krijgde nooit’. ‘Als er gevochten moet worden, ga zelf dan te veld, als er gestorven moet worden, wees zelf dan de held’, maar dat staat niet op de cd. Wel een liedje over Odilia, het Periodiekse en “Mijn kermis beleving als kind van toen tot oma van nu” en “In alle dingen in het leven zit muziek.’”
Zijn je kinderen ook muzikaal?
“Niet echt, maar ze hebben wel ooit een discotheek gehad. Twee kleinkinderen zijn wel muzikaal. Jarno speelt zijn best gitaar en Toon zei toen hij amper kon praten. ‘Oma, die wil ik ook!’ Toen hij vijf was, hebben we er eentje gegeven. Een echte Höhner, een kleintje en het is echt een heel ouw ding. Er zit een blekken plaatje op ‘Adolf Hitlerstrasse’, dus het is, ik denk van voor de oorlog, maar we hebben het laten stemmen. En Toontje speelt erop en vindt het mooi. Hij glundert met heel zijn snoetje, als je vraagt: doe je het nog: ‘Jaaa, oma!’”
En samen met oma spelen?
“Als we feest hebben: ‘oma, wanneer doen we even muziek maken?’ Dan vat ik de accordeon en de jongens krijgen een pot, een deksel, een pan, een lepel en dan is het een herrie! ‘Jongens, kan dat niet een beetje harder?!’ Dat is ons familieorkest. Dat is mooi!”
Je presenteert je cd op tweede pinksterdag maandag 9 juni van 14.00 tot 17.00 uur in De Beukenhof.
“Waar de koffie voor klaarstaat, dat moet er bij gezegd worden! Iedereen is van harte welkom te luisteren, te buurten of misschien wel te komen zingen.”
[image=281483]
