Afbeelding

Guus Bierings: 'Epo is geen vergif'

Sport 741 keer gelezen
UDEN – Udenaar Guus Bierings (56) werd samen met Jan van Houwelingen, Bart van Est en Bert Oosterbosch † in 1978 wereldkampioen ploegentijdrit op de weg in Duitsland. Hij nam in 1980 deel aan de Olympische spelen in Moskou, eveneens op het onderdeel ploegentijdrit. Zijn bekerkast puilde uit, ondanks dat hij al op 26 jarige leeftijd stopte met het rijden van wedstrijden.

[image=194409]

Zaterdag was hij gast in het sportprogramma van SkyLine. Het onderwerp was doping naar aanleiding van de commotie rond Lance Armstrong die de media beheerste. Een doodsteek voor de wielersport? Hoe ging dat in het amateurwielrennen? Guus Bierings ziet er voor een vijftiger nog strak uit en bestijgt nog met regelmaat zijn racefiets. Bierings: “Zeker drie a vier keer per week draai ik nog mijn rondjes. Meestal alleen of zondags het rondje Den Bosch met alle oud-coryfeeën. Ik zou best willen tennissen of iets anders, maar dat kan ik niet. Kan alleen fietsen en dat doe ik dan met veel plezier.”

[image=209419]

Mijn wereldje niet
De vraag is dan meer dan logisch: waarom ben je zo vroeg gestopt? “In 1978 werden we in Duitsland wereldkampioen tijdrijden. Ik kan zeggen dat ik die race clean gereden heb. Voor mijn ploegmaten kan ik niet spreken, maar ik ben er bijna zeker van dat ook zij niet gebruikten. Ik had op de morgen voor de race, waar we wereldkampioen werden, het gevoel: wie vandaag wereldkampioen wil worden zal ons moeten kloppen. Dat zijn stofjes die in je lichaam dit gevoel spontaan opwekken. Daarna heb ik wat open wedstrijden in Scotland gereden. Daar rijden dan profs met de amateurs samen. Wat ik daar zag heeft me doen besluiten om snel met wielrennen te stoppen. Wat denk je van die die Oost Duitse zwemsters die ik gezien heb op de olympische spelen in Moskou. Net kerels en spraken met zware stem. Toen was er nog geen epo, maar amfetaminen en corticosteroïden. Dat was slecht spul. Ik had het gehad met fietsen en dacht: Guus dit is jouw wereldje niet.”

Epo
De media staan bol van berichten over het gebruik van epo. Dat is ook onze studiogast niet ontgaan. “Nee, daar ontkom je niet aan. Armstrong heeft de kluit belazerd. Dan hoor je niet meer in het wielrennen thuis. Soigneurs en medici die met doping besmet zijn, weg ermee! Een pedofiel zet je ook niet in een Kindercrèche. Maar de Texaan niet alleen, er zijn er veel meer. Adri van Houwelingen ontkende ooit doping gebruikt te hebben en weet ook niet dat anderen dat deden. Echter dat zeiden Armstrong en Danny Nelissen ook tot voor kort. Er komen er nog veel meer, geloof me maar. Die beerput gaat helemaal open, ook al staan sommigen nu glashard te liegen. Ik vind alleen hoe in landen als Italië en Frankrijk dopingzondaars worden aangepakt bijzonder stuitend. Het lijken wel moordenaars of gangsters. Luister ze hebben epo genomen. Een geneesmiddel dat in ziekenhuizen dagelijks wordt gebruikt. Ik hoorde laatst iemand bij de ‘De wereld draait door’ zeggen dat zij niet kon begrijpen waarom Armstrong nu dit vergif gebruikte na zijn genezing van kanker. Wat een klinkklare wartaal. Epo is een normaal prima geneesmiddel. Het is alleen prestatie verhogend en daarom bij de UCI verboden om te gebruiken. Je moet toch toegeven dat Armstrong er puik uitziet voor iemand die zeven jaar epo nam!”

[image=232406]

Boterham met pindakaas
De etappes en rondes worden steeds zwaarder: “De diverse organisatoren en zeker ook de UCI, moeten zichzelf ook eens afvragen: zijn we wel goed bezig? Neem de ronde van Spanje. Dit jaar met elf aankomsten bergop en nog zwaardere bergetappes. In de ronde van Vlaanderen wordt de ‘Oude Kwaremont ‘en de ‘Muur van Geraardsbergen’ meerdere malen genomen. Alpe d'Huez wordt deze tour twee maal op een dag gereden. En dat moet allemaal clean op een boterham met pindakaas. Dat kan niet en is vaak onmenselijk. Luister, ik wil geen lans breken voor doping. Dat moet worden uitgebannen. De UCI moet eens bij zichzelf te raden gaan en de zwaarte van wedstrijden eens onder de loep nemen. De mooiste etappe vorig jaar in de ronde van Frankrijk was de kortste van 146 kilometer. Dat zegt ook wel wat.”
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant