‘Hoe mooi om mensen te mogen helpen’
Opmerkelijk 22 keer gelezen UDEN – “Als je het officieel zegt, ben ik een healing medium”, vertelt Lilian Gijsbers. “Dat is wat ik doe en waarin ik geschoold ben, maar ik gebruik er allerlei andere technieken bij. Stop het niet in een hokje, want dat gaat niet.”[image=265412]
Je komt uit de media?
“Ik liet mensen hun verhaal vertellen voor de camera. Nu doe ik niet veel anders, want mensen vertellen nog steeds hun verhaal, alleen de camera is er niet bij en voor echte diepgang was geen tijd en geen geld.”
Mensen vertellen natuurlijk ook niet alles voor de camera.
“Het verhaal dat mensen voor de camera vertelden, was een ander verhaal dan dat ik van te voren gehoord had. Ik stelde ook vaak vragen aan mensen en dan keken ze me aan: ‘hoe kan je dat weten, want dat heb ik helemaal niet verteld’ Oh wat is er nu aan de hand, ik schaamde me. In mijn beleving hadden ze dat verteld. Ik had er moeite mee om precies te begrijpen wat er gebeurde. Dan ga je zelf naar een medium: Wat heb ik? Ik kwam er achter dat ik helderziend en heldervoelend ben en dat ik een helende gave had.”
Had je last van die helderziendheid?
“Ik heb er mijn hele mijn leven lang verschrikkelijke last van gehad en ook geprobeerd me daar een houding in te geven. Ik voelde van alles en ik zag van alles. Daar word je echt verdrietig van en je wilt niemand laten zien dat je verdrietig of boos bent om wat je voelt en dan doe je maar een toneelstuk. Ik liep ook in van die pakjes, heel afstandelijk, maar dat was ook maar een houding om mensen niet te laten zien wat er werkelijk achter zat, want dat was voor mij ook veel te spannend allemaal.”
Nu heeft het een plekje?
“Nog ben ik daar mee bezig. Het blijft heel vreemd wat je meemaakt. Er zijn momenten dat er voor mijn gevoel iets niet klopt. Momenten dat je weet dat er iets gebeurt voor dat het gebeurd is. Dat je voelt dat iemand iets mankeert, dan ben je in de war.”
Op straat, voel je dan van alles van andere mensen?
“Dat was vroeger wel, maar daar werd je gestoord van. Dat heb ik leren uitschakelen, maar in het begin weet je niet hoe je dat uit kunt schakelen, dan gebeurt het gewoon.”
Wat zag je?
“Vooral overleden mensen. Daar heb ik nog steeds moeite mee. Ik kan dat rationeel niet bevatten. Dat lukt pas als je met een groep zit die dat ook meemaakt, zoals op de opleiding. Er zijn heel veel mensen die een dergelijke gave hebben en er nooit over praten. Als bij elkaar bent, kun je erin berusten. Je probeert jezelf altijd een houding te geven ten opzichte van mensen die dat niet ervaren en die houding is altijd scheef. Wat ik zie is voor mij werkelijk en echt, maar die ander zegt dat het niet zo is: ‘want ik zie het niet’. Die discussie is eindeloos. Met een helende gave is die discussie minder erg, merk ik. Daar hebben mensen zoiets van: ‘ik vind het raar, maar baat het niet dan schaadt het niet.’ Dat is meer geaccepteerd.”
Het is ook maar een eng idee dat hier mijn opa staat?
“In het begin is dat ook best akelig. Ze zien er ook anders uit. Je kan er gewoon mee communiceren. Ze zijn altijd doorschijnend en net als op dit schilderij. Daarom hangt dit schilderij hier ook.”
Ze blijven nog even hangen na de dood?
“Je hele visie op hoe de wereld in elkaar steekt, verandert als je je hier mee bezig houdt. Als je met ze gaat praten, krijg je letterlijk te horen dat ze niet gestorven zijn, maar voortbestaan dus daar heb ik geen enkele twijfel meer over. Dat we voortbestaan en ook dat we terugkomen op aarde, als we dat zelf willen. Je krijgt ook wel een compleet beeld waarom we op aarde leven, welke mogelijkheden we hebben als mensen. Dat de aarde eigenlijk een school is. Als je het vanuit die visie kunt zien, begrijp je ook wel waarom het soms lastig is om te leven, want anders zou je er niks van leren.”
Niet iedereen gelooft je.
“Dat blijft lastig. Waarom moeten we daarover vechten? denk ik dan. We brengen een mooi verhaal, waar iedereen zich gelukkiger door zou kunnen voelen. Als ik het in dit leven niet goed doe, en ik sterf dan blijf ik voortbestaan en krijg ik de kans om opnieuw te bezien wat er gebeurd is om vervolgens opnieuw op aarde te komen en het opnieuw te proberen. Dat voelt een stuk prettiger dan wat wij aanhangen als idee: ‘er is één leven, nu moet je het doen. Daardoor krijgen we enorme tijdsdruk, druk om te presteren, want als we het nu niet doen, kan het nooit. Dan ben je straks tegen de zestig en je hele leven vergeten te genieten, want dat is het probleem. We genieten bijna niet meer en als je dat al durft te doen, word je afgeserveerd door andere mensen: ‘jij hebt in je leven niks bereikt’. Ik heb heel lang met dat feestje meegespeeld. Gedacht dat het belangrijk was om veel te bereiken en ambities heel belangrijk waren, maar ik ben compleet omgedraaid. Ik denk dat ik voor heel veel mensen in mijn omgeving een gezelliger, leuker en beter mens geworden ben.”
Maar je hebt ook een hypotheek en een gezin
“Je hebt je verantwoordelijkheid. Die hebben we in elkaar verweven. We wonen niet in een groot huis en hebben geen grote vakanties, omdat ik dit werk doe. Ik heb ervoor gekozen, met toestemming van mijn man, hij steunt me in alles. Ik vertel hem elke keer als ik thuis kom hoe mooi het is om mensen te mogen helpen. Ik wil mensen juist bewust maken dat ze zelf in staat zijn om pijn en ellende te overwinnen. Ik til je boven jezelf uit en dan kijk je als een toeschouwer naar de situatie in jouw leven. Je denkt, dat is mijn karakter, daar moet ik maar mee leven. Nee, dat hoeft niet. Op het moment dat je last hebt van elementen in jouw karakter kun je daar, door er bewust van te worden, bovenuit stijgen en het voortaan anders doen. Dat is waar ik mensen mee help.”
[image=265411]
www.lilianders.nl
