'Als je voetbalt, wil je voetballers in je team'
Algemeen 7 keer gelezen HEESCH – De ideeën van chirurg Jan van Bodegom uit Heesch om borstkankerbehandelingen in Nederland te verbeteren waren te rigoureus om in bestaande ziekenhuizen uit te voeren. Daarom richtte hij begin dit jaar het Borstkanker Ziekenhuis Alexander Monro op. Hij en zijn team zijn uitgeroepen tot Biltse ondernemer van het jaar 2013.[image=264704]
“Als we kijken naar onze resultaten, naar hoe grondig we tumoren verwijderen, behoren we nu al tot de beste vijf ziekenhuizen in Nederland op het gebied van borstkankerbehandelingen. Ook hebben zevenhonderd patiënten die we tot nu hebben behandeld ons gemiddeld een 9,5 gegeven.” Van Bodegom ziet het behandelen van borstkanker als teamsport, maar signaleert dat dit in andere ziekenhuizen onvoldoende tot uiting komt. “Als je voetbalt, wil je voetballers in je team. Geen schakers. Nu zie je in ziekenhuizen dat bijvoorbeeld enkel de chirurg gespecialiseerd is in borstkanker en de radioloog en internist niet. In ons team is iedereen borstkankerspecialist.” Dat is voor Van Bodegom een vereiste voor het bieden van goede behandelingen. “In reguliere ziekenhuizen worden maar honderdtwintig borstkankerbehandelingen per jaar gedaan. Dat terwijl je al zo’n honderd zeldzame soorten hebt. Je moet allemaal specialisten hebben om deze soorten te herkennen, en zij moeten veel behandelingen per jaar uitvoeren om daar goed in te worden. Want pas bij het herkennen van de soort weet je hoe je moet handelen volgens de protocollen. Je kunt borstkanker ‘er niet zomaar bij doen’ zoals dat nu gebeurt. Het moet een specialisatie zijn.”
Bergen verzetten
De chirurg werkte elf jaar bij Ziekenhuis Bernhoven in Oss en Veghel. Hij realiseerde zich dat er bergen verzet moesten worden, wilde zijn ideeën werkelijkheid worden. “Om het aantal borstkankerbehandelingen van 1.500 per jaar te kunnen halen, moesten meer chirurgen worden ingezet en zouden andere specialisten ontslagen moeten worden. Dat gaat gewoon niet. Het leek me het beste om zelf helemaal opnieuw te beginnen.” Van Bodegom is er zes jaar mee bezig geweest om dat voor elkaar te krijgen. Hij zag het meteen als uitgelezen kans om ook andere problemen aan te pakken. “Er kunnen weken voorbij gaan voordat mensen zekerheid hebben over de gestelde diagnose. Hier kan dat vaak al binnen twee uur. Ook hebben patiënten hier een eigen kamer waar altijd dierbaren kunnen blijven slapen. Dat is belangrijk om de angst van mensen terug te dringen. Bovendien is ons ziekenhuis een plek waar lotgenoten elkaar treffen en steun kunnen hebben aan elkaar. We vinden de wensen van de patiënt heel erg belangrijk en proberen daar continu rekening mee te houden. Zo vond iemand dat de communicatie van een chirurg beter kon en wilde een ander muziek op zijn kamer. Daar doen we direct iets mee. Zoals ik al zei, ons werk is een teamsport. En de patiënt zit ook in dat team.” De werkwijze van het nieuwe ziekenhuis is niet geheel onomstreden. Zo zou er met de specialisatie op borstkanker geen oog zijn voor mogelijke uitzaaiingen in het lichaam. Volgens Van Bodegom is hier we degelijk oog voor: “Wij hebben ook specialisten in huis die zich hier juist mee bezig houden.” Van Bodegom heeft naar eigen zeggen zijn droom verwezenlijkt. “Ik wist heel vroeg in mijn leven al dat ik chirurg wilde worden. Nu ben ik directeur en voer ik geen operaties meer uit. Maar als je ziet hoeveel mensen we al geholpen hebben, maakt dat niet uit. Dit geeft zoveel voldoening.”
