‘Niet in de gaten dat mijn rug gebroken was’
Algemeen 733 keer gelezen UDEN – Nummer twee van de grootste partij en ook een vrouw met ambitie: “Wethouder worden, het zou van mij mogen.” Hoog tijd om eens kennis te maken met Annemarie van Asseldonk, moeder van twee kinderen, psycholoog van beroep en een sterke vrouw die politiek als een hobby beleeft. “Iemand anders gaat naar de voetbalclub, ik ga naar het gemeentehuis.”[image=264472]
Je staat op een foto met een baret op tussen oorlogsveteranen. Dat ben jij ook?
“Ja, ik ben als militair in 2003 met de SFOR, de stabilisation force naar Bosnië geweest. Ik was er de psycholoog voor 1200 Nederlandse militairen.”
Die kwamen naar je toe met hun problemen?
“Ik was vrouw, officier en psycholoog, dat is voor soldaten drie keer eng, maar een korporaal adviseerde me een spijkerbroek aan te doen: ‘Dat pak, met die sterren op je schouder, uit en gewoon aan de bar gaan staan’.”
Dan hebben ze een pilsje op ...
“Nee, dat mocht niet, maar wel kwam er iemand om me heen drentelen en dan hoorde ik dat het wat lastig was. ‘Kom dan morgenvroeg of we gaan even koffie drinken’. Ik ben ook met de jongens mee gereden of naar de werkplaats geweest, om maar zo laagdrempelig mogelijk te zijn. Mijn belangrijkste taak was het adviseren van de commandant of mensen gerepatrieerd moesten worden: ‘Kan hij blijven of niet?’ Het is een spel, want de commandant wil zo min mogelijk ‘repats’. Maar iemand die ziek is van heimwee, die moet naar huis.”
Het zijn eigenlijk nog kinderen?
“Ze zijn nog zo jong. In mijn tijd was het niet zo spannend, maar deze jongens vroegen we in Sebrenica om op zo’n compound te gaan staan waar al die ellende gebeurde. Eigenlijk kan het niet, dat kun je niet van ze vragen. De verantwoordelijkheid die ze hebben. Je loopt daar wel met een doorgeladen wapen rond.”
Gevallen van ‘shellshock’ heb je niet meegemaakt?
“Nee, maar wel was er een ongeluk met een mijn waarbij een meisje omkwam. De jongens die dat meemaakten, heb ik gesproken.”
Mochten ze naar huis?
“Nee, maar als je naar huis moet, is het afschuwelijk om ineens hier te zitten. Je weet dat iedereen daar is en je hoofd zit er nog vol mee. Dáár kan je het beter verwerken.”
Dat heb je zelf ook meegemaakt, want je brak je rug!
“Tijdens het weekendverlof ging ik met een groep echte militairen over rotsen klimmen. De tocht eindigde met een sprong in het water vanaf 14 meter. De tocht was te zwaar voor mij. Ik dacht: ‘ik kan beter omlaag klimmen’, maar ik was zo moe en springen kostte minder energie. Ik ben plat op mijn rug op het water gekomen. Dan is water gewoon beton.”
Bleef je bij kennis?
“Ik had geen lucht meer, maar niet in de gaten dat mijn rug gebroken was. Ik had wel veel pijn. We zaten in de bossen dus de ziekenauto, dat duurde uren. Ik ben ook nog op een plank een berghelling opgesjouwd. Twee uur in de ziekenauto naar Split en ik dacht dat komt wel goed, maar in het ziekenhuis kwam er een doktor die drie woorden Duits sprak en zei: ‘je rug is gebroken’. Ik heb daar uren gelegen en dacht: ‘als je je rug breekt, ben je verlamd’, dus ik heb mijn tenen maar liggen bewegen. Dadelijk ineens doen ze het niet meer. Dat was echt afgrijselijk.”
Het bleek gelukkig een ‘stabiele breuk’.
“Toch ben ik echt somber geweest. Ik zat daar midden in het leven en in één keer, boem, lag ik daar in mijn gipscorset bij ons pap en ons mam thuis. Ik kon niks en ik ben kilo’s afgevallen.
Als psycholoog weet je toch wat te doen?
“Daar heb je helemaal niks aan. Ik kon het wel bedenken, maar het voelde niet zo, maar ik revalideerde op mijn manier en dat is gewoon er voor gaan. Ons pap heeft me écht gered. Hij was de stamboom van de familie aan het onderzoeken en dan zijn alleen de mannen interessant. Dat moet je tegen mij zeggen! ‘Schrijf een boek mét de vrouwen erbij!’ ‘Dat is goed, gaan we het wel samen doen.’ Anderhalf jaar zijn we bezig geweest. Uiteindelijk ging het goed met mij en wilde weer op uitzending. Ik wilde het afmaken, maar werd afgekeurd. Honderd procent dienst ongeschikt, honderd procent arbeidsgeschikt.”
Waarom wil je in de gemeenteraad?
“Ik ben een keer gaan kijken. Wat een belangrijke dingen worden daar besloten. Dingen die elke dag invloed op mijn leven hebben! Gelukkig dat er mensen zijn die zich daar druk over maken. Mensen moeten zich meer bezig houden waar ze op stemmen, want het is heel belangrijk dat daar de goede mensen zitten die jou vertegenwoordigen. Hoe staan die mensen in het leven en als er keuzes gemaakt moeten worden die we nu nog niet kunnen voorzien?”
Politiek is inmiddels je hobby? Maar als nummer twee van de lijst lijkt een wethouderschap ook mogelijk.
“Het zou van mij mogen, op de sociale portefeuille. Als die naar VVD/Leefbaar Uden gaat, wil ik graag het wethouderschap doen.”
Dat is best een uitspraak!
”De kans dat het gebeurt, acht ik niet groot, maar als je vraagt wat ik wil, dan is dat het antwoord. Het hoeft ook niet volgend jaar. Voor mij mag er een periode in mijn leven komen dat ik fulltime met de politiek bezig ben, of dat volgend jaar is of over tien jaar, dat weet ik niet. Het leven kan altijd anders lopen. Je breekt je rug ...”
Word je daar sterker van?
“Ja. Niet als je er midden in zit, maar later wel, in ieder geval meer ervaren.”
