Fel protest tegen sluiting Boxmeerse kleuterspeelzalen
Column 26 keer gelezen Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.[image=83646]
Waarom heeft een geestelijke geen meubels van Ikea? Omdat het Godsonmogelijk is om iets van die firma in elkaar te zetten … zonder hardgrondig te vloeken. Op die Bijbelse bruiloft van Kanaän, had het bruidspaar daar twee jehova’s als getuige? En wie trok er 40 jaar lang door Groenland en bereikte toen pas Het Beloofde Land? Die man heette Eskimoses.
Leuk of niet, denk je dat ik deze grappen 40 jaar geleden had kunnen maken. Ja, in de kroeg misschien …maar in de lokale krant? Dacht het niet. Maar de tijden zijn veranderd. Oké, zolang er vies eten en proefwerken bestaan, zal de mens wel blijven bidden, maar wie gaat er nou nog wekelijks naar de kerk? In Berghem in ieder geval geen hond meer … want tijdens een recente begrafenis heeft de lokale pastoor daar blij en verheugd staan jubelen over zijn naderende vakantie: “In de naam van de Vader, De Zon en het Eiland Madeira, amen”. Tja, als parochiaan geloof je dan misschien nog wel in God …maar niet meer in de mensen die hier beneden voor Hem werken. Nog even en ze kunnen de Berghemse Willibrorduskerk sluiten.
Net zoals de peuterspeelzalen in Boxmeer. Tenminste, als het aan de gemeente ligt. Natuurlijk in deze tijd moeten onze kinderen vooral beschermd worden opgevoed: een driewieler moet extra zijwieltjes hebben, bij badminton moeten ze een helm op en als wij ouderen het koud krijgen, moeten die kids meteen een trui aan. Maar moeten ze daarvoor naar de crèche? Onzin! Richt een paar kleuterhangplekken in, met een handig plasgootje en je bent er ook … toch? En zo lopen alle gebouwen van Oost Brabant langzaam leeg. Kroegen staan te koop, verenigingsgebouwen gaan op de schop, theaters hebben het hard te halen. De broek die ze zelf op moeten houden, hangt inmiddels op hun enkels. En wij, waar ontmoeten wij elkaar nog? Geen idee.
Weet je wat het is? Ik heb sterk de indruk dat de specie tussen de Brabantse mensen een beetje aan het opdrogen is. Alle huizen waar we vroeger samenkwamen, staan binnenkort leeg. En dan? Ja … “we bellen nog.”
“Ach Mark”, zei mijn moeder laatst, “alles went. Toen jij voor het eerst een dubbeltje in je neus stopte, zaten we binnen 3 minuten bij de huisarts … deed je dat drie jaar later nog ‘s, trokken we die 10 cent van je zakgeld af. Klaar.”
Een geruststellend weekend gewenst door
