Wonen in Wachtpost 29 aan Duits Lijntje
Wonen 129 keer gelezen VOLKEL – ‘Heerlijk slapen aan het spoor, sfeervol ontbijten in de wachtpost’, dat is het motto van het plan van Marc Isphording en Kitty de Laat om in ‘Wachtpost 29’ een bed & breakfast te beginnen: “Als je op zo’n mooie plek woont, is het leuk om die te delen.”[image=216899]
“De sfeer, de ramen, daar viel ik echt voor”, vertelt Kitty. “En de paarden die er stonden.” Meteen bij het eerste bezoek was ook Marc verkocht. “Er was een klik! Als we het niet zouden kopen, zouden we de rest van ons leven spijt hebben.”
Dus verkochten ze hun huis in de Wijsthoek, gingen in het bijgebouw wonen en begonnen met het verbouwen en uitbreiden van het wachtershuis dat géén monument was. “Maar we hebben wel gedaan alsof het een monument is”, vertelt Kitty. “We zijn ook bij de monumentencommissie geweest en die gaf ons goede tips, zoals het glas tussen het wachtershuis en de nieuwe aanbouw. De voorkant is cultuurhistorisch en aan de andere kant is het de natuur die we op laten komen door veel hout en natuurlijke materialen te gebruiken.”
Het oorspronkelijke wachtershuis ligt hoog, maar is erg klein. Onvoorstelbaar dat er ooit een gezin met 11 kinderen woonde. Marc lacht. “De makelaar zei: ‘je koopt het voor de plek, niet voor het huis’, maar voor ons was het allebei.”
[image=216896]
Het huis is ook niet los te zien van zijn omgeving, want wachtpost 29 hoort natuurlijk bij het Duits Lijntje. De beroemde spoorlijn tussen Londen en Berlijn liep recht voor het huis. “De spoorwachter moest het spoor vrijhouden van takken en bladeren”, weet Kitty uit de geschiedenisboeken. “We zijn echt gaan graven, ook letterlijk.” Marc toont een flesje: “Eau de cologne uit Alkmaar uit begin vorige eeuw. ‘Ter bestrijding van levend hoofdonheil.’ Het is tegen pietjes!” Ook laat hij een lepel zien, uit 1939 met de initialen JB: “Ik heb meteen op internet gezocht en het bleek van een Engelse militair te zijn geweest.”
Hoe de geschiedenis ook tot de verbeelding spreekt, om te wonen aan de Houtvennen in Volkel is ook geweldig. “Met een beetje geluk zie je bij het ontbijt aan de rand een hertje staan”, vertelt Marc. “Of hazen, konijnen, een buizerd, bijzondere vlinders, soms komt er een hele reeks jonge fazantjes voorbij gerend.” De flora is net zo goed bijzonder, weet Kitty: “Er groeit één héél speciaal plantje: komen ze uit Groningen hier kijken omdat het maar op twee plekken in Nederland staat.”
[image=216900]
De gemeente Uden werkt mee dus als het een beetje meezit, kunnen mensen over een half jaar overnachten in het bijgebouw. “Toen we daar woonden, dachten we: hier is het ook heel erg lekker wakker worden”, vertelt Kitty. Het ontbijt wacht straks achter de grote ramen in de wachtpost zelf. “We zijn heel erg van het delen. We vinden het leuk om mensen over de vloer te hebben om hier ook van te genieten. Iedereen kletst hier tegen je aan. Dat vinden wij heel leuk.”
Marc knikt: “Zo gauw iemand voorbij komt, gaan we quasinonchalant bij het hek staan. De duimen gaan omhoog: ‘mooi hier!’ Ze willen ook weten hoe het hier zit. We staan nog niet op het informatiebord dus dat vullen we zelf even mondeling aan.”
Twee tot vier gasten per nacht kunnen straks met volle maan en heldere hemel over het Duits Lijntje wandelen. “Dat is zo mooi. De dierengeluiden, de kikkers en de vogels, het is niet te geloven. Het is een paradijsje. Vrienden van ons staan ooit met open mond buiten, zo mooi vinden ze het om mee te maken. Dat heb je niet als je in het centrum slaapt.”
[image=216897]
[image=216895]
[image=216898]
