Afbeelding

Heel Keldonk kleurt geel-wit

Column 36 keer gelezen
Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.

[image=165263]

Even drie vragen … om het er nog even in te wrijven: Wat is het verschil tussen het Nederlands elftal en een lieveherenbeestje? Het beestje heeft wél punten. Wat is het verschil tussen het middenveld van het Nederlands elftal en onze criminaliteit? Nou die laatste is wel georganiseerd. En wat is het verschil tussen een theezakje en Oranje? Een zakje blijft langer in de beker.

Het is woensdagnacht, drie uur na het debacle tegen die Pruisen. Ik zit nog even naar een verslaggever te kijken die volhoudt dat we komende zondag, ook na het verlies tegen Portugal, nog een kansje hebben om door te gaan. Op doelsaldo, dankzij dat zeldzame doelpunt van Van Persie. Toen hij scoorde en zijn oranje shirt over zijn hoofd trok, kwam daar de tekst “Red NU de mijnwerkers in Chili” onder vandaan. Dat zei genoeg. Maar nou blijkt Robin dus toch nog een kans te hebben om straks de cup omhoog te houden … ja, als Schweinsteiger of Gomez zo aardig zijn de beker even af te geven. Achter de verslaggever komt nu de spelersbus in beeld. Het zou wel consequent zijn als Robben die ook mist. Stekelenburg, onze keeper, wil als eerste instappen maar er glipt een reservespeler tussen zijn benen door naar binnen. Onhoudbaar, net zoals de rest van het team. Ach, laten we het onder ogen zien. Op het veld van Udi ’19 loopt meer talent rond! En dan doel ik op de KPJ-veteranendag, vorige week. Morgen ga ik naar de kapper en laat ik me een coup “Oranje” aanmeten: In een punt naar voren, veel te breed in het midden en achter met grote gaten.

Stom eigenlijk. Bij ieder toernooi laat ik me toch weer meeslepen door die oranje-gekte. Ik lijd, vrees ik, aan het bipolaire Holland syndroom. Bij ieder internationaal evenement word ik overvallen door het niet te beredeneren gevoel dat wij, ondanks alle vreselijke voortekenen, tóch gaan winnen. Ik had dat toen we Pocahontas naar het songfestival stuurden, ik had dat met onze troepen in Uruzgan …en nu dus weer. Ik trap er telkens weer in. Laat ik verdorie een voorbeeld nemen aan het nuchtere Keldonk. Daar werd de hele bebouwde kom deze week geel-wit gekleurd. Wat een statement!? Ze zeggen zelf dat het “de pauselijke kleuren zijn in verband met het 100-jarig bestaan van de Antoniusparochie”, maar dat is natuurlijk onzin. Keldonk had het als eerste in de gaten: het wordt dit jaar niks met oranje.

Een geel-wit weekend gewenst door

Mark van de Veerdonk
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant