De Maashorst draait door
Column 27 keer gelezen Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.[image=83645]
In Amsterdam is de lucht zo smerig. Om vijf uur ’s morgens hoor je de vogeltjes hoesten. De nachtwinkels blijven er tot ver in de middag open omdat ze geen idee hebben dat het inmiddels licht is geworden. Op de ring zijn de verkeersborden in braille. Het strand van Zandvoort is het enige stukje milieu in een straal van 100 kilometer. En dat hangt van los zand aan mekaar. Overigens, geen mens gaat daar ooit zwemmen. Nee joh, het zeewater is zo vies, er zijn al enkele scholletjes gesignaleerd met duikapparatuur op hun rug. Nog even en rioolsurfen wordt een officiële Olympische sport.
Gelukkig is het bij ons nog niet zo ver. Nee, wij zitten nog goed. Met de Maashorst beschikken we over het grootste aaneengesloten natuurgebied van Brabant, en daar moeten we zuinig op zijn. En trots! Vooral dat laatste. Afgelopen dinsdag kwamen ruim 150 betrokken ondernemers met hun SUV’s naar het stiltegebied Slabroek gereden om “samen de Maashorst op de kaart te gaan zetten”. Als tafelheer van deze “Maashorst draait door” had ik het feestje makkelijk kunnen verstieren door te laten zien dat het allang op de kaart staat maar ik had mijn Bosatlas thuis gelaten. Nee, als inwoner van de Maashorst probeer ik niet te verzuren …want dat is slecht voor de natuur (en mijn relatie). Al voelde ik me die avond toch een beetje als Noach vlak voor een aanval van het dierenbevrijdingsfront. Iedere zondag staat ons buurtschap al helemaal vol auto’s! Moet het nou nóg drukker worden hier? Ligt er over 10 jaar een parkeergarage onder ons bezoekerscentrum? “Welkom op themapark Slabroek! U bent ingedeeld in huifkar 278. Wilt U de bewoners NIET voeren. Dank U.”
Ja, ik ben nogal cynisch. Wat wil je? De provincie pakt binnen nu en 2050 al onze landerijen af, Staatsbosbeheer sluit het alsmaar uitdijende begrazingsgebied af voor onze paarden en dan horen we nou ineens dat de ondernemers uit de regio er ook nog ‘s geld aan willen verdienen. Ik word daar niet meteen vrolijk van. En nou ben ik nogal pessimistisch van aard. Vroeger al. Op de plek van de verbandtrommel hing bij ons een lijkenzak, als baby zag ik de borst van mijn moeder altijd als halfleeg, en in het enige halfvolle glas in huis dreef het kunstgebit van mijn vader. Dus ik moet het allemaal nog zien!?
Rest nog één vraag: Wil de mens wel terug naar de natuur …of toch liever terug naar het all inclusiv hotel voor de lunch. Hoezo cynisch?
Een alsmaar uitdijend weekend gewenst door
