Afbeelding

Petje af voor jeugdige vrijwilligers

Algemeen 17 keer gelezen
UDEN – “Petje af, heel veel volwassenen zullen het jullie niet na doen.” Dat was de reactie van wethouder Sultan Günal nadat de jeugdige vrijwilligers die zij had uitgenodigd hun verhaal hadden gedaan. Op uitnodiging van de wethouder vertelden Rob van Amsterdam (18), Pablo Slenders (24), Leon Aben (16), Micael Correia (21) en Mitchell Wijdeven (24) donderdag 8 december hun eigen, unieke verhaal. Ieder zet zich op zijn eigen manier in als vrijwilliger in de gemeente Uden. De jongens op een rij.

[image=198486]

Rob doet vrijwilligerswerk voor volleybalvereniging Terraveen Forzato Combinatie in Odiliapeel. “Ik geef nu vier keer anderhalf uur training in de week. Vorig jaar heb ik in de technische commissie gezeten en de drie seizoenen daarvoor heb ik ook training gegeven als hulptrainer. Ze hebben mij een keer gevraagd en ik vond het leuk.” Daarnaast zit hij in het tweede jaar van de BOL-opleiding Middenkader Engineering niveau vier. “Momenteel laat mijn rooster het wel toe dat ik het combineer met het vrijwilligerswerk.”
Pablo is actief in het Multicenter van Stichting Compass Uden. Hij geeft breakdanceles en allerlei andere danslessen in het Multicenter. “Dat doe ik nu al een jaar of acht, ik ben daar ooit begonnen als dansertje. Op zestienjarige leeftijd kreeg ik daar ooit tien danslessen, daar ben ik zo enthousiast door geraakt dat ik ben blijven trainen. Op een gegeven moment werd me gevraagd of ik geen zin had om les te geven. Met mijn ‘crew’ geef ik lessen, workshops en demonstraties.” Pablo studeert HBO Creatieve Therapie, hij zit in het vierde jaar en is bezig met zijn scriptie. Aan het afstuderen dus. “Ik zou graag iets in de psychiatrie willen doen.”
De jongste van het stel is Leon. Maar ondanks zijn leeftijd doet hij al anderhalf jaar vrijwilligerswerk. “Ik ben trainer bij het gehandicaptenzwemmen, dat doe ik een keer in de week bij de Drie Essen. Vroeger ging ik met mijn broer mee, die is nu 19 en heeft een verstandelijke beperking. Dan zwom ik altijd mee. Toen hebben ze mij gevraagd of ik mee training wilde geven. We hebben twee banen, per baan zwemmen acht tot tien mensen, daar sta ik alleen voor. De meeste zijn boven de 16, maar er zit een iemand van vijftien bij.” Leon zit net op het MBO, hij doet de opleiding Horeca ondernemen/-manager op de Rooi Pannen in Eindhoven. “Het is leuk, maar wel moeilijk.”
Voor Miceal was het even de vraag welke organisatie hem op had gegeven. “Ik geef namelijk ook twee uur per week zwemles.” Uiteindelijk bleek hij door de familie van het Boekelse jongetje Bjorn te zijn opgegeven. Miceal zet zich namelijk ook in voor de Progeria Family Circle, een stichting voor de zeldzame ziekte waar Bjorn aan lijdt. “Sinds vier jaar ben ik tolk voor Portugese, Franse en Italiaanse families met kinderen met Progeria, ik heb een Portugese achtergrond. Ik ben inmiddels behoorlijk betrokken bij de organisatie.” Zo heeft hij meegeholpen de bijeenkomst in Engeland van dit jaar te regelen. “Ik heb onder andere alle vluchten voor de Franse, Italiaanse en Portugese families geregeld.” Om te kunnen communiceren volgde hij naast zijn opleiding Frans, ook een curus Italiaans. Micael zit in de afrondende fase van zijn bachelor en werkt drie dagen in de week bij Sirtaki. “Vanaf januari begin ik ook voor een half jaar als docent Frans aan het Udens College.” Een druk bestaan dus.
Tot slot Mitchell, vrijwilliger bij onder andere FC de Rakt. “Wij moeten verhuizen, ik ben benieuwd waar we naartoe gaan, ik hoop een locatie met een kunstgrasveld!” grapt hij. “Ik zit in de sportcommissie, ik doe de club van 50, ik ben voorzitter van de selectiecommissie en ik zit bij de toernooicommissie.” Naast al zijn inzet bij FC de Rakt, werkt hij op een Forensisch Psychiatrische Afdeling, die valt onder Dichterbij. “Wij hebben patiënten die een delict pleegden vanuit hun ziektebeeld. Bij ons krijgen ze creatieve therapie, muziektherapie, dramatherapie, er wordt van alles aangeboden. Dit traject duurt twee jaar en wordt door de rechter opgelegd.” Naast dit alles heeft Mitchell dit jaar ook meegelopen met de G-toppers, een groep van mensen met een verstandelijke beperking die de vierdaagse liep. “Super leuk om met die mensen een vierdaagse te lopen. Ik ben via Dichterbij buddy van iemand uit Veghel, en die had als droom het lopen van de vierdaagse .” Ondanks dat hij droomde van het CIOS, is hij toch een opleiding in de zorg gaan volgen. “Ik ben nogal blessure gevoelig, en een handstand is niets voor mij.”
Wethouder Günal is zichtbaar onder de indruk na het horen van al deze verhalen. “Dankjewel, echt uit het diepst van mijn hart. Wat een kanjers hebben wij in Uden, daar kunnen we echt trots op zijn. Gelukkig hebben we nog steeds jonge vrijwilligers die zich het lot van een ander aantrekken. En niet uit eigen belang, maar voor het belang van een ander.” Daar kunnen volgens haar heel wat mensen nog wat van leren.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant