Afbeelding

Schaijkse man schopt naar hondjes en baasje

Column 14 keer gelezen
Cabaretier Mark van de Veerdonk laat iedere week, op geheel eigen wijze, zijn licht schijnen op actuele onderwerpen uit de regio. De column is ook na te lezen in de vrijdageditie van het Udens Weekblad, Stadskrant Veghel, weekblad Regio Oss en in De MaasDriehoek.

[image=83643]

‘Het tocht hier, kun je asjeblieft je mond dichtdoen?’ ‘Als ik een aspirientje neem, trek je dan weg?’ ‘Kom op, spaar je adem om vanavond je vriendin weer op te blazen.’ Zie hier drie alternatieven voor het wel erg brave ‘Doe normaal man!’. Verder had Wilders nog kunnen grijpen naar het iets minder stijlvolle ‘mag ik vanavond je gezicht lenen, mijn kont gaat morgen namelijk een week op wintersport’. Al slaan al die beledigingen eigenlijk nergens op. Maar wat wil je? De mens is net een pedaalemmer, trap hem op zijn tenen …dan gaat vanzelf zijn mond open. En vaak blijft het niet bij woorden alleen.

Neem die ruzie in Schaijk. Volgens dit weekblad liet daar een 65-jarige inwoner zijn twee hondjes uit en werd hij ineens aangevlogen door een razende buurtgenoot die lustig om zich heen begon te trappen. Tja, nou kan ik me ook mateloos opwinden over die poepende keffers. We moeten óf minder honden nemen in ons land óf trottoirs ontwerpen die zichzelf doortrekken. Maar om je dan meteen zelf als een pitbull te gedragen …?!

Ruziemaken is een kunst. Ik kan het ook niet. Mijn ex-vriendin heeft wel ’s krijsend een 15-delig servies veranderd in een ruim 2000-delig servies. Ik ben toen gewoon de keuken uitgegaan. Ja, ik ben net mascara, als een vrouw begint te huilen … loop ik door. De aanleiding sloeg nergens op. Het ging namelijk over mijn huishoudelijke arbeid. Mijn vriendin was daar niet zo tevreden over, terwijl ik toch echt de helft op me nam. Zij kookte, ik at het op, zij waste en streek alles, ik trok het aan, ik dronk alle flessen op en zij gooide ze in de glasbak. Prima verdeling, tot ze een keer spinnijdig riep: ‘Mark, dit is echt de laatste keer dat ik zeg dat jij je eigen troep op moet ruimen!’ Mooi, was ik eindelijk van dat gezeur af …. dacht ik. En toen kregen we dus woorden, of beter gezegd, zij kreeg woorden, want ze gaf me totaal geen kans om die van mij te gebruiken. En de spaarzame dingen die ik wél kon zeggen, sloegen volgens haar ‘echt nergens op’. Nee, ze wilde alleen maar dingen horen die ze zelf ook dacht, maar dan met een lagere stem. Zucht.

Mijn moeder loste vroeger de ruzies met mijn vader met slechts 4 woorden op. Ze keek hem dan onbewogen aan en zei ‘in gemeenschap van goederen’. Einde discussie.

Een vredig weekend gewenst door

Mark van de Veerdonk
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant