Een familieman en een ‘belhamel’
Algemeen 209 keer gelezen NULAND/MARBELLA - De man, die Nuland de toekan bracht, is niet meer. Niet op Brabantse bodem, waar de basis voor de opmars van zijn horeca-imperium werd gelegd, maar aan de Spaanse Costa del Sol verwisselde Gerrit van der Valk (80) door een hersenbloeding dinsdag het tijdelijke voor het eeuwige. De Spaanse zon en de zilte zeelucht deden zijn zwakker wordende gezondheid de laatste jaren het meeste goed.[image=84337]
Van der Valk zal in zijn woning in Marbella vaak hebben teruggedacht aan zijn levenswandel, die hem zowel vrienden als vijanden had opgeleverd. Als ondernemer pur sang zag hij in 1962 wel brood in een oude boerderij langs de rijksweg bij Nuland. Dé ideale plek om een motel te beginnen, een pleisterplaats voor handelsreizigers en zakenlieden naar Amerikaanse snit. In de jaren daarvoor hadden Gerrit en zijn echtgenote Toos, geboren Van de Cappelle, een succes weten te maken van restaurant ‘De Witte’ in Vught. In 1968 ging Motel Nuland open, een instant succes. De schnitzels ‘ter grootte van een deurmat’ en het schaaltje appelmoes met kers werden net zo zeer het handelsmerk van Van der Valk als de grootsnavelige vogel in de reclamemast en het logo van het familieconcern.
Branden
Waar voorspoed is, komt tegenslag vanzelf voorbij. Terwijl de familie Van der Valk onder aanvoering van Gerrit steeds meer motels op de kaart van Nederland begon te zetten, viel de Nulandse vestiging twee keer ten prooi aan brand, in 1976 en 1983. Bij de her- en verbouwingen van het motel kwam Gerrit meerdere malen in aanvaring met de toenmalige gemeente Nuland, omdat de bouw afweek van het bestemmingsplan of de verleende vergunning. Aan bureaucratie en ambtenaren had de horecatycoon een broertje dood. Tegen de Telegraaf onthulde de zelfverklaarde ‘belhamel’ in 1988 zijn tactiek: “Ik vraag geen bouwvergunning meer aan, we beginnen gewoon.” Bestuurders en raadsleden bleven soms in opperste verwarring achter over zoveel rechtlijnigheid en koppigheid. Toch had Gerrit het niet met iedere bestuurder aan de stok: met de Nulandse burgemeester Van Heereveld, onder wiens bewind hij met Motel Nuland van start ging, kon hij het naar verluidt goed vinden.
Fiscus
Lange tijd kon Gerrit de niet aflatende strijd tegen bureaucraten nog met een knipoog voeren; nadat de fiscus hem en zijn broer Arie in 1994 echter van het Curaçaose strand had geplukt op verdenking van grootschalige belastingfraude, maakte de verbittering zich meester van de ‘oude Valk’. Het bedrijf moest 140 miljoen gulden afrekenen met de belastingdienst. Samen met zijn vrouw Toos - die in 1982 door Italiaanse criminelen werd ontvoerd en drie weken later ongedeerd weer vrijkwam, na de betaling van dertien miljoen gulden losgeld - genoot Gerrit de laatste jaren van zijn oude dag. Het familiebedrijf, opgedeeld in franchises, werd op afstand, maar kritisch, door hem gevolgd. De hardste klap kreeg familieman Gerrit in 2003, toen zijn zoon Martien in 2003 op 43-jarige leeftijd om het leven kwam bij een verkeersongeval. Terwijl zijn opvolgers zijn werk - en de strijd met de overheid - voortzetten, werd Gerrit nog regelmatig om raad en advies gevraagd. Hij genoot van het grote feest dat hij met zijn familie vierde in Marbella ter ere van zijn tachtigste verjaardag. Toen het nieuws van zijn overlijden bekend werd, reisde vrijwel de voltallige familie dan ook af naar Spanje om hun peetvader de laatste eer te bewijzen. Morgen, vrijdag, wordt het stoffelijk overschot van Van der Valk teruggevlogen naar Nederland. Waarschijnlijk wordt Gerrit van der Valk volgende week zaterdag begraven in Nuland, na een afscheidsplechtigheid in Motel Vught.
