‘De bacterie gaat door je hele lijf’
Gezondheid 146 keer gelezen UDEN/OSS - Met de oprichting van een patiëntenvereniging voor mensen met de Q-koorts in Oss, hopen zieke mensen meer aandacht te krijgen voor de ziekte. Velen weten niet hoe erg deze ziekte ingrijpt in het leven van de zieke. En dat het heftig kan zijn, blijkt uit het verhaal van Ron en Catrien van den Dikkenberg uit Uden. Beiden zijn in het voorjaar van 2008 besmet met de Q-koorts en ervaren nog elke dag de gevolgen van de ziekte.In maart 2008 krijgt Catrien de eerste verschijnselen van de ziekte. ”Ik had hoge koorts, hoofdpijn en spierpijn, was misselijk en erg vermoeid. Ik dacht direct aan de Q-koorts, maar de huisarts had een andere mening. Ik kreeg antibiotica, maar na een paar kuren was er niets verbeterd, ik bleef ziek. Toen ben ik uiteindelijk getest op Q-koorts en dat bleek het dus toch te zijn.” Ron had op dat moment al een slechte conditie en kwam er een maand na Catrien achter dat ook hij was besmet. “Ik had geen koorts, maar ik kreeg last van mijn longen en hartritmestoornissen. Ik ben zelfs een keer ‘s nachts naar het ziekenhuis gebracht, vanwege mijn hart.” Op de vraag of ze weten waar ze de ziekte hebben opgelopen zegt Ron: “Ik denk dat we het al wandelend met de hond op de Maashorst hebben gekregen. De hond werd ook ziek, hij was erg vermoeid en viel soms zomaar om”, vertelt Ron. Beiden wisten toen nog niet hoe lang hun lijdensweg zou gaan duren én nog steeds duurt. “Ik krijg allemaal rare klachten; laatst kreeg ik zomaar een dikke knie, kon m’n broek niet meer aan krijgen! En na een week was al het vocht uit de knie weer verdwenen.” Catrien vult aan: “Het is een bacterie die de ziekte veroorzaakt, hij gaat door je hele lijf en voor mijn gevoel nestelt hij zich in mijn gewrichten.”
Pijn
Ron en Catrien hebben altijd pijn, de ene dag meer dan de andere. Ron: “We moesten allebei stoppen met werken. Ik was gedetacheerd voor Stork bij een zinkfabriek, maar kon mijn werk niet meer goed doen. Mijn gezondheid was al een tijdje niet meer zo goed, toen kwam de Q-koorts er nog eens overheen. Ik ben weer op therapeutische basis begonnen met werken, en dat ging goed. Was ik weer met mijn eigen werk begonnen, kreeg ik zulke rugklachten dat ik nu weer thuis zit.” Catrien heeft een eigen praktijk als voetreflexzonetherapeut, maar kan door de misselijkheid en de pijn in haar handen haar werk bijna niet meer doen.
[image=119390]
Waar het echtpaar ook tegenaan loopt, is het feit dat artsen niet veel over de ziekte weten en daardoor ook geen afdoende behandeling voor kunnen schrijven. “Ik wil met alle liefde meedoen aan allerlei onderzoeken, als dat nodig mocht zijn. Maar helaas zeggen mijn artsen van ziekenhuis Bernhoven in Oss dat ze het niet weten, ondanks alle onderzoeken die ze al gedaan hebben. Ik ben altijd moe en misselijk, maar mijn bloed is goed. Toch heb ik altijd koorts, mijn lichaam levert duidelijk strijd. Niemand kan mij helpen, je wordt er heel depressief van”, zegt Catrien. Hetzelfde geldt voor haar man. Ron: “Wij hebben elkaar nog en kunnen er samen over praten. Maar heel veel mensen hebben geen klankbord, daarom zijn wij aanwezig geweest bij de oprichting van de patiëntenvereniging en wij gaan ons ook zeker inzetten. Het is een schreeuw om aandacht.” Voor Ron hoeven de geitenboerderijen in deze omgeving niet geruimd te worden. “Daar is het te laat voor, de bacterie zit al overal. Niet alleen meer bij geiten, maar ook bij schapen, duiven, honden en katten.” Hij begrijpt niet waarom de dieren niet allemaal ingeënt worden. “Ik heb gehoord dat het kostenplaatje te hoog is, maar wat denk je van alle kosten voor de mensen met Q-koorts? Trouwens, mijn gezondheid is onbetaalbaar!” Wie meer wil weten over de patiëntenvereniging kan kijken op www.zorgbelang-brabant.nl.
