"Ik zoek mijn eigen weg om met de gevolgen van Q-koorts om te gaan"

ZEELAND | Er is nog geen effectief geneesmiddel gevonden voor Q-koorts. Patiënt Jeroen van den Broek vertelt hoe hij zijn eigen weg zoekt om de gevolgen draaglijk te maken.

Wanneer kreeg jij Q-koorts?
"Nu zeven jaar geleden in april 2009. Eigenlijk kon het niet, want het was nog geen lammertijd. Ik had Q-koorts in de acute variant , dat wil zeggen dat de hoeveelheid coxiella burnetiibacteriën dermate hoog was, dat het hele lichaam stilgelegd wordt, omdat het immuunsysteem alle energie nodig heeft om de bacterieaanval te bevechten. Ik had hoge koorts, knallende hoofdpijn en zweette als een bezetene. Ik was verschrikkelijk ziek."

Wat deed je huisarts?
"Er werd meteen bloed afgenomen voor onderzoek dat twee weken duurt voor de uitslag bekend is. Uit voorzorg kreeg ik meteen zware antibiotica. Uiteindelijk kreeg ik meerdere antibioticakuren, waardoor slokdarm en maagwand aangetast werden en de voedingsstoffen niet meer werden opgenomen. Ik verzwakte daardoor nog meer. De hele darmflora ligt door de medicijnen in puin, want antibiotica tast ook de gezonde bacteriën aan, waardoor je immuunsysteem niet kan herstellen. Ik werd zieker en zieker. Men wist niets van de bacterie en er was geen medicijn, ook nu nog niet. Bovendien heeft de bacterie zo veel restgevolgen, waar ook nog geen oplossing voor is. Het enige waar men mee komt is cognitieve therapie, een psychische benadering om de ziekte te leren accepteren om ermee om te kunnen gaan."

Je ging weer aan het werk. Was dat verantwoord?
"Na acht maanden herstel ging ik weer fulltime aan het werk, puur op wilskracht. Ik had interessant werk, fijne collega's, mijn motivatie was groot. Ik werkte in Den Bosch maar ik kon er niet in een keer heenrijden. Mijn zicht was niet in orde, licht en geluid kon ik niet verdragen, ik kon me moeilijk concentreren. Ik moest bij een tankstation even een kwartier mijn ogen dichtdoen en achteroverliggen en dan kon ik weer verder. Levensgevaarlijk eigenlijk, maar ik wilde niet ziek zijn."

Kon je dat volhouden?
"Nee, ik kreeg een terugval. Ik was zo overprikkeld, dat ik zelfs simpele keuzes niet meer kon maken, zoals het tijdstip van douchen, want daar deed ik anderhalf uur over. Uit bed komen duurde drie kwartier. Ik moest met hulp van warmtelampen de spieren en gewrichten weer op gang krijgen. Omdat er niets bekend was van de gevolgen van Q-koorts, ga je aan jezelf twijfelen. In 2009 ben ik weer aan het werk gegaan."

In 2013 word je weer hevig ziek. Met welke consequentie?
"Ik kreeg ontstekingen, met opnieuw alle verschijnselen van Q-koorts. Ik werd depressief. Ik heb al mijn activiteiten moeten stopzetten en bleef alleen over met mijn zieke lijf. Ik herkende mezelf niet meer. Ook je relaties herkennen je niet meer en dat is zwaar. Ik kreeg nog allerlei onderzoeken, maar ik kwam op een punt, dat het voor mij niet meer hoefde. Mijn dochtertje was mijn grootste motivatie om het niet op te geven."

Je gooit het roer om. Hoe?
"Ik heb QVS, dat is het vermoeidheidssyndroom tengevolge van Q-koorts dat 12 tot 14 jaar kan duren. Daar wil ik niet op wachten en ben gaan kijken wat ik zelf kan doen. Ik ben me gaan verdiepen in andere vormen van genezing, zoals mindfulness, acupunctuur, t'ai-chi, yoga en aromatherapie. Ook ben ik me in de werking van de darmen gaan verdiepen en in voeding. Dat heeft er toe geleid, dat ik bij voorkeur natuurzuivere producten eet, die niet bewerkt zijn en geen toevoegingen bevatten."

Lees het hele interview in het Udens Weekblad van woensdag 13 april.