Ónder de Linde

Onder de Linde.

"We gaon èfkes zó'n 150 jaor trug in de tijd, Úje waor, as handelsdùrrep 't middelpunt van de Peel èn de Maoshorst.
Aon de Schafstraot lâg de Meent, (mèrt), 'n oope vèldje mi jong lijndebeeum d'r umhinne èn in 't midde 'ne wotterput.
Smóndigs waor 't óp de Meent 'n drukte vab jewelste.
Dan kwâme de boere van wijd en zijd hun bagge, kalvere èn schaop aonbieje.
Ók gewiekste handelaore booje vùr goei gèld, smeerselkes èn drènkes aon die alle pijntjes èn kwaoltjes zó geneeze.
Iedereen rieep um 't hardst um hun waor te verkoope.
De boere spaauwde in de hând èn nao wa hèndjesklap, ginge de bagge van de één nor de ânder mând.
Èn krèk nao de middig, wier 't stil óp de Meent, dan verplaotste de boere èn handelsleij naor Café  'De Gloeiïgen Hoeed.'
Daor wier mi veul kabaol, mi in de hând 'n borreltje èn 'n siegaor, geproost èn naogehandeld.

Sanderendaogs, kwâme 'n por werkluij van de geminte de âchtergelaote stront èn strój ópruime zodè de Meent d'r wir skón bij laog.

Èn dan, smiddigs nao skooltijd wier de Meent 't domein van de kijnder.
D'r wier mi klèibollekes geknikkerd, kieriejemolle of pieperke verbêrige gespuld.
Mientje, waor 'n olijk èn ut innigste kiendje van d'n bakker, ze ha veul vriendinnekes.
Óp d'r verjaordag mochte alle kijnder uit d'r klas 'n slagroomgebakje komme eete.
Zo ók óp diejen noodlottige dijnsdig, 18 mèi 1868.
Naodè de kijnder ut gebakje mi veul smaok ópgegeete ha'n, rende ze naor buite um óp de Meent te gaon speule.
Ut waor 'ne skónne dag, de kijnder vroege Mientje wa ze wó speule.
"Pieperke verbèèrige," riep ze. "Ik zal 'm zijn." 
Ze ging mi d'r hând vùr de ooge vùr 'n bom staon.
"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, wie nie weg is gezien." Riep ze hard, weil ze umdrèijde.
Ze keek óvver de Meent, "Keesje èn Hanneke, gezien."Riep ze weil ze óvver 't vèld rende.
Ze kwâm bij de wotterput aon. Èn ók ha'n d'r aauwluij ut heur verbooje, ging ze óp de rând van de put staon um bètter óvver de Meent te kunne keeke.
Èn toen sloeg ut noodlot toe...
De rând van de put waor verraoderlek glad, Mientje gleej uit èn viel in de put.
De kijnder skrèuwde èn jankte.
De moeder van Mientje hùrde 't kabaol èn rende hard naor buite.
Vaoder kwâm mi 'ne ladder èn zette die in de put.
Rap klom ie naor beneeje èn èfkes laoter kwâm ie mi 't leevenlooze lijfje van z'n dochter naor boove geklauterd.
"Gao d'n dokter roepe," skrèuwde ie in peniek, weil ie huilend 't lieve kiendje tigge zich aondrukte.
Pas 'n hallef uur lotter kwâm d'n dokter maar die kon niks mir vùr 't kijnd beteekene.
Hil ut dùrrep waor in groowte rouw...
Mientje waor mar 8 jaor meuge worre.

Bij de uitvaart zât de groowte Pieterskerk hillemól vol, d'r moesse zèllufs mènse blijve staon.

In ut naojaor van 1868 wier de wotterput gedèmpt èn wier d'r 'ne Lijndenbom geplant.
Ter naogedachtenis van dit jonge, prille kind werd de boom 't "Prilleke," genoemd.

Mi 'ne harde stùrm óp zotterigaovend, 20 mèi 2006, hi dizze markante lijndenbom 't leeve gelaote èn is ók hij nog slèchts 'n herinnering aon 't noodlottige ongeval, anderhalve eeuw geleeje."

Wánne...

Bruukske