Afbeelding

Vùrstelle

Column 1.381 keer gelezen

Vùr degeene die me nog nie kent, ik ben Cor van den Broek èn ónder de naom Bruukske,  he'k vùr de Mooi Uden Krant weekeleks 'ne column geskrivve in ut Újes dialect. Mar hilaos is de Mooi Uden krant gestopt. Dus wier 't tijd vùr 'n nêij uitdaoging èn gelukkig he'k die gevonde bij 't Udens Weekblad. Vùrloopig gao'k weekeleks 'ne column skrijve vùr 't kliknieuws èn as dè goewd bevalt krijg ik ók 'n eige podium in 't gedrukte Újes weekblad onder de naom "Ut Huukske van Bruukske." 

Taolâchterstand

Lèèst zit ik óp 'n terrasje 'n bèkske koffie te drinke, aon 't tùffelke neffe men zit 'ne opa mi z'n dochter èn twee klèènkijnder te lunse.
"Wel netjes oew burdje leeg eete kijnd, dè moes ik vrúger van huis uit ók", zin opa beleerend.
"Moest u anders het huis uit opa?" Vroeg dè kijnd verbluft.
"Neeje,: zin opa, "Mar ge moet wel oew burdje leeg eete dùrske."
Ik moest 'r wel mi lache.
Ut gesprek ging wijer èn óp 'n gegeeve moment zi d'n oudste, 'n kijnd van 'n jaor of zes; " Goh, die speurtocht met die coördinaten, het is eigenlijk wel geniaal te noemen dat wij hier uit kwamen." 
Ik stond mi m'n órre te klappere.
Zón jong kijnd die al in één zin twee woorden gebruikt wor ik in de úrste 30 jaor van m'n leeve nog nojt van geheurd ha.
Nou weet ik wel dè de praot de lèèste tijd grúwelek verânderd is.
As ge tiggeswórrig de jeugd heurt praote, snapte as auwerling dùr niks mer af.
Die hebbe ut óvver bits èn baits of meegabaits, giegabaits èn zèllefs terrabaits.
As ze èrrente kómme, vraoge ze meepessant nor de waifai-coode, zódè ze kunne èppe of tsjètte.
Ze hebbe allemól 'n múziek-èpke óp de tillefoon zódè ze d'n ollingen dag múziek kunne strieeme.
Èn dan hebbe ze van die dùpkes in de órre zódè ze op de fiets, ólling afgesloote van de buitewirreld, múziek kunne heure.
Lêst heurde ik 'n dùrske zegge: "Nou he'k nog wel 4 gee èn dan hi m'n tillefoon nog gin bereik!"
Toen moes ik ón vrúger denke, toen han we thuis mar één tillefoon, eigelek mar één tillefoon vùr hil de búrt.
B'ons in de gang hing 'n zwarte bakkeliete tillefoon, die ha âlted bereik.
Èn as iemeste uit de búrt efkes 'n tillefoontje wó pleege,  moesse ze 'n kwartje in 'n pùtje stoppe.
Och ja, 'n kwartje of 'ne stuiver of 'n dubbeltje, dè zen woorde die de jeugd van tiggeswórrig ók nie mer kent.
Zo ók, de gulden middenweg, èn dè's toch wel groowte zund.

Wánne…! 

Bruukske
 

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant