Kevin met zijn moeders
Kevin met zijn moeders
IN GESPREK MET

Kevin van Lanen: 'Moederdag zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn'

Human Interest 2.768 keer gelezen

UDEN | Ongeveer een jaar geleden ontmoette de Udense Kevin van Lanen na 19 jaar voor het eerst zijn biologische moeder. Kevin vertelt aan het Udens Weekblad over deze veelbewogen tijd.

Sinds wanneer weet je dat je geadopteerd bent?
"Al op 6-jarige leeftijd is me verteld dat ik geadopteerd ben omdat mijn ouders niet voor mij konden zorgen. Op 7-jarige leeftijd ging ik met mijn ouders naar Hongarije om hun tweede adoptiezoon op te halen. Tijdens deze reis maakten we een korte rondrit door Roemenië. Ik volgde het basisonderwijs op de Tandem. Als ik een spreekbeurt moet houden gaat die over adoptie. Via Hyves en Facebook ging ik op zoek naar mijn biologische moeder. Ik kon haar niet vinden, maar wel mijn pleegmoeder die mij de eerste twee jaar verzorgd heeft. Mijn oma hielp mij om de stap naar Spoorloos te zetten."

Wanneer is je zoektocht begonnen?
"In november 2018 vroeg ik Spoorloos mij te helpen. Al na drie dagen kreeg ik te horen dat ze op zoek gingen naar mijn biologische familie. Snel volgde het intakegesprek bij mij thuis. Een paar maanden later werden de eerste opnames gemaakt. Deze draaidag is voor de aflevering 'Wie is Kevin, waar woont hij en wat doet hij'. Na de opnames van mijn ouders en mij sloten we de dag af met het team van Spoorloos, op het terras van 't Stulpke. Daar kreeg ik via een laptop een filmpje van Jetske van den Elsen te zien. Ze vertelde dat mijn moeder gevonden was en dat ik naar Roemenië mag. Hierna brak voor mij een moeilijke tijd aan. Ik heb moeten tekenen voor geheimhouding tot na de uitzending. Maandenlang moest ik mijn mond houden. Pas na de uitzending van de ontmoeting mocht ik erover praten."

Wie ging er met je mee naar Roemenië?
"De avond voor we naar Roemenië gingen ben ik met enkele vrienden en vriendinnen gaan stappen in Amsterdam. We hebben daar ook overnacht. Bijna waren we te laat op Schiphol. Mijn ouders en familie kwamen ons uitzwaaien en stonden al met Jetske te wachten. Alleen mijn goede vriend Nick Harms ging met mij mee. We zijn vier dagen in Roemenië geweest. De eerste drie dagen hebben we opnames gemaakt. Het vierkoppig team van Spoorloos was helemaal op de hoogte, maar vertelde niets. Soms kreeg ik vragen die ik niet begreep zoals, 'heb je Hongaars geleerd?'. Ik dacht: hoezo, we zijn toch in Roemenië? Op verschillende manieren heb ik geprobeerd om meer te weten te komen. Dat dit niet lukte maakte me bijna gek. Het waren hele spannende dagen."

Hoe verliep de ontmoeting?
"Op de vierde dag was de ontmoeting. Ik kreeg één uur voor de ontmoeting een filmpje te zien van mijn moeder. Jetske en ik liepen over een zandpad naar het huis van mijn biologische moeder. Mijn moeder kwam naar ons toegelopen en daar achteraan kwamen steeds meer mensen. Ik vroeg aan Jetske: "Is dat allemaal familie?". Dat zie je dadelijk wel", zei ze. Mijn Roemeense familie spreekt alleen Hongaars, dus daarom vroegen ze aan me of ik Hongaars sprak. De vrouw van het intakegesprek is Hongaars en was mijn tolk. Mijn moeder was heel blij dat ik weer bij haar was, ze begreep niet waarom ik weer terug ging naar Nederland. Ik had toch mijn moeder en familie gevonden? Ik was toch thuis? Voor mij wonen mijn ouders in Uden en daar blijf ik wonen. Ik heb In Roemenië vijf half broers en zussen en die hebben heel veel kinderen. De oudste is nu 17 jaar en de jongste 3."

Hebben ze in Roemenië ook naar jou gezocht?
"Mijn moeder heeft, met mijn broers en zussen 19 jaar lang naar mij gezocht. Ze hadden flyers opgehangen, weeshuizen bezocht en op internet gekeken. Ze dachten dat ik nog ergens in Roemenië was en nog dezelfde naam had. Mijn moeder heeft mij nooit af willen staan, ik ben door een arts uit het ziekenhuis verkocht. Sinds mijn moeder mij kwijt was, is ze ziek geworden en dat is alleen maar erger geworden. Ik had niet veel later moeten gaan zoeken besef ik nu."

Was je geschrokken hoe ze daar wonen?
"Ik had er vooraf rekening mee gehouden dat ze heel arm zouden zijn, in werkelijkheid is dat nog erger. Mijn moeder is heel erg ziek en niet verzekerd. Ze probeert dat voor mij verborgen te houden, maar daar kijk ik dwars doorheen. Ik had gelijk een klik met haar. Samen met mijn Nederlandse ouders hebben we voor één jaar een verzekering voor haar afgesloten. De dag na onze ontmoeting is ze drie weken opgenomen in een ziekenhuis. Maar helaas kunnen ze haar nu niet meer helpen, daarvoor had ze vele jaren eerder al opgenomen moeten worden. Ze heeft vele open wonden aan haar voeten. Het is afwachten hoe het afloopt. Iedereen daar mankeert wel iets, maar we kunnen niet iedereen helpen. Onze focus ligt bij mijn biologische moeder. Hun toilet is een houten hokje buiten en slapen doen ze met zeven mensen op twee banken in de kamer. Via een actie hebben we de noodzakelijkste dingen kunnen realiseren, daarna hebben we de actie stopgezet omdat we nooit alles voor hun kunnen verbeteren. Ik ben nu drie keer terug geweest waarvan één keer met een busje, om alle ingezamelde spullen zoals kleding, keukenapparatuur en een koelkast mee te kunnen nemen. En voor mijn moeder een speciale stoel, zodat ze met minder pijn kan zitten."

Hoe ga je Moederdag vieren?
"Moederdag zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Mijn Nederlandse moeder heeft mij 17 jaar liefdevol verzorgd, daarvoor ben ik haar heel dierbaar. De band met mijn biologische moeder is nog maar net begonnen, dat moet nog groeien. In Roemenië kennen ze ook Moederdag, maar wat ik ga doen weet ik nog niet. We hebben dagelijks telefonisch contact. Als mijn werk bij BMW NobraCars het toelaat, ga ik binnenkort weer naar haar toe. Ik spreek nu al aardig Hongaars en versta hen ook redelijk. Dat heb ik geleerd in de tijd dat ik daar was en tijdens de vele telefoongesprekken."

Blijf je filmpjes maken over adoptie?
"Van mijn zoektocht heb ik filmpjes gemaakt en die gedeeld via YouTube en Facebook. Adopteren gaat niet altijd goed. Ikzelf heb alleen maar positieve gevolgen van mijn adoptie ondervonden, maar het kan ook tot problemen leiden. Ik ben geïnteresseerd in eerlijke realistische verhalen van andere en wil graag een voorbeeld zijn voor anderen. Ik ben nu uitgenodigd voor het tiende WK Adoptie Kids dat op zaterdag 22 juni gehouden wordt in sportpark Blankensteijn in Vianen. Hiervan ga ik filmpjes maken en zet die daarna online. Mensen mogen ze mij altijd benaderen via kevinvlanen1998@gmail.com."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant