'Het faillissement van FC Wageningen was een klap die nog steeds nadreunt'

UDEN/WAGENINGEN | Lodewijk de Kruif, de huidige trainer van UDI'19/CSU, was als speler onder meer actief bij TOP en FC Wageningen. Bij de Gelderse profclub was de Edenaar in 1992 net doorgebroken, toen de stekker er onverwachts uit ging. "Het nieuws van het faillissement was een schok voor de hele omgeving", herinnert De Kruif, die volgende week 50 jaar wordt.

"De herkenbaarheid van de club was immens groot. Iedereen kende wel iemand die er speelde of gespeeld had. Zodoende had FC Wageningen voor veel mensen veel weg van een vereniging. Je kwam er graag en het was voor elk kind in de regio een droom om ooit op de Wageningse Berg te mogen voetballen. Dat stadion was een bastion. Het had een enorme aantrekkingskracht. Nog steeds eigenlijk. Dat komt ook omdat Wageningen een echte traditieclub was", vervolgt De Kruif in het boek Verdwenen Profclubs, dat op 15 oktober verschijnt. Het boek over de zeven profclubs die na 1991 uit het betaald voetbal zijn verdwenen, bevat onder meer een hoofdstuk over FC Wageningen. Daarom sprak De Kruif met auteur Martijn Schwillens, redacteur van Kliksport (Udens Weekblad) en het voetbaltijdschrift 'Staantribune'.

Talentvolle lichting
De Kruif maakte naar eigen zeggen deel uit van een 'zeer talentvolle' selectie. "Spelers als Michel Doesburg, Hans Vonk en Robert van der Weert zijn daarna allemaal nog landelijk doorgebroken. En Pim Verbeek was toen nog een jonge trainer, maar je merkte aan alles dat hij een grote trainer zou worden. Eigenlijk stond FC Wageningen op het punt van het faillissement klaar om een aanval te doen op de top-5 in de eerste divisie. Dat heeft helaas niet mogen gebeuren." Dat besef is er echter nog allerminst bij De Kruif en zijn ploeggenoten als FC Wageningen op 26 april 1992 van het veld stappen na een 2-1 overwinning op NAC. "Ik speelde dat seizoen alles, maar uitgerekend tegen NAC zat ik op de bank", baalt de huidige oefenmeester van UDI met terugwerkende kracht. "Formeel was het faillissement al wel aangevraagd, maar iedereen bij de club gaf aan dat er sponsors waren die garant stonden voor de tekorten. Samen met een aantal andere spelers had ik ook voor vier seizoenen bijgetekend. Tot het laatste moment geloofde iedereen dat het wel goed zou komen. De begroting voor het seizoen 1992-1993 was zelfs al gedekt. Maar niemand wilde zijn geld steken in oude schulden. Die zouden wel kwijtgescholden worden. Niet dus!"

Klap dreunt nog na
Het faillissement is voor de gemeenschap in Wageningen en omgeving 'een klap die 25 jaar later nog nadreunt'. "Het gemis laat zich tot op de dag van vandaag voelen. Ik vind het fantastisch dat oud-spelers en vrijwilligers tegenwoordig elke dinsdag met koffie en gebak bij elkaar komen op De Wageningse Berg. Het zegt ook iets over de erfenis die FC Wageningen heeft achtergelaten en waar veel mensen zich verantwoordelijk voor voelen. Als je kijkt naar het schuldbedrag, dan is het eigenlijk een schande dat de club failliet is gegaan. Met wat meer creativiteit had er nog steeds betaald voetbal gespeeld kunnen worden. De club had bestaansrecht. De Wageningen Universiteit (UR) was toen nog niet zo groot als nu. Die hadden van De Wageningse Berg had groenste stadion van de wereld kunnen maken. Echt ontzettend jammer dat het zo gelopen is", vertelt De Kruif, die later bij het Belgische Beerschot nog een keer een faillissement meemaakte. "Maar in België beginnen ze dan gewoon opnieuw op een lager niveau. In Nederland kan dat helaas niet."

Het boek 'Verdwenen profclubs' (Verbonden door de ondergang) van Martijn Schwillens ligt vanaf 15 oktober in de boekwinkels en is vanaf heden te pre-orderen via webhop-staantribune.nl