Suntere Klòs
Column 686 keer gelezenSuntere Klòs
In de jaore suvventig hadde in Úje nog 'n verdeelcentrum vùr de pôst.
Mi ut sorteere van de pôst, viel 't oog van de postbooj óp 'ne brief.
"Foor Sinterklaas," stond 'r óp geschrivve.
De postbooj makte de brief oope èn lâs:
"Liefe Sinterklaas.
Ik zou u willen fraagen om mij dit jaar geen kadootjes te geefen maar geld.
Het geld is niet voor me zelf maar voor mama, zodat zei een rolstoel kan koopen.
Mama kan niet loopen en zoon rolstoel kost wel 1500 gulden.
Om daarom wil ik u fraagen om een envelop met 1500 gulden te geefen.
Ik ben dit jaar erg lief geweest en heb mama altijd geholpen.
Keesje
Ruitersweg 20 Uden…"
De postbooj waor in traone, 'wa'n èèremoei,' bestaot 'r toch.
Hij lieet d'n brief ón zun kolleegas leeze.
Ók die waore ontroerd.
Umdùrrum besloot ie mi de pèt rond te gaon, iedereen gâf gul.
Dúzend gulden hattie ópgehaold.
Gruts din ie ut geld in unne envelop.
Èn óp de verjaordag van Suntere Klòs, gójde de postbooj d'n envelop in de brievebus mi daoróp geskrivve:
Voor Keesje van Sinterklaas.
Mi 'n wèèrum èn gerust gevuul vierde de postbooj mi z'n gezin saoves Suntere Klòs.
'n Pór daog lotter zâg de postbooj wer 'ne brief van Keesje vùrbe komme.
"Och," dâcht ie, "Un bedankje."
Mar ut viel hil anders uit.
"Liefe Sinterklaas,
Dank u wel foor de 1500 gulden.
Maar wildt u de folgende keer het geld niet met de post sturen want die hebben er 500 gulden uit gestoolen…"
Dè is toch wa,
Wánne…!
Bruukske