Verhaal Hassan brengt vluchteling dichterbij

UDEN | Ter gelegenheid van Wereldvluchtelingendag werd er woensdag 20 juni jl. in de bibliotheek een lezing gehouden over Vluchtelingenwerk. Hoogtepunt van de avond vormde het persoonlijke verhaal van Hassan, een Syrische vluchteling, die inmiddels in Uden woont.

door Ankh van Burk

Na een korte inleiding over het werk van VluchtelingenWerk door Marlie Kersemakers vertelt Hassan(22) zijn persoonlijke verhaal, dat hij indeelde in de tijd voor de oorlog, tijdens de oorlog en de tijd na de oorlog als statushouder in Nederland. Hassan(22): "Wij woonden in Damascus. Mijn vader was sportcoach en schreef voor een sportkrant. We leefden een normaal leven, ik ging naar school en was met mijn toekomst bezig: welk doel stelde ik mij voor later?" Hassan is vijftien jaar als de oorlog in Daraa uitbreekt. "Ik wist niet wat oorlog was, ik kon het eerst niet geloven, maar ik werd angstig en onzeker." De oorlog komt dichterbij, er zijn bombardementen en het gezin vlucht naar Jordanië. Daar lukt het hen niet om werk te vinden en het geld raakt op. 

Studie
Hassan wil studeren en keert daarom terug naar Syrië. Dat gaat een jaar goed, maar hij moet van de regering in het leger en dat wil hij niet. In overleg met zijn ouders wordt besloten, dat hij en zijn vader gaan vluchten. Het is zeer gevaarlijk om Syrië uit te komen, maar met hulp van een kennis bij de politie en geld kan Hassan het land uitkomen. De vlucht gaat via Libanon en Turkije, waarvandaan de oversteek over zee naar Griekenland gemaakt wordt. Met bussen, treinen, maar heel vaak ook kilometers te voet door de bossen in landen die 'stiekem' gepasseerd moeten worden, trekken ze door Macedonië, Servië en Hongarije. Soms lijden ze honger en dorst. Ook wordt vervoer aangeboden voor veel geld, maar door mensen die niet te vertrouwen zijn. In Oostenrijk besluiten Hassan en zijn vader naar Nederland te gaan op aanraden van een kennis die daar al woont.

Nieuw bestaan
Hassan en zijn vader komen in Nederland op het moment dat er sprake is van een grote toestroom aan vluchtelingen. Na hun aanmelding in Ter Apel worden ze drie maanden opgevangen in een sporthal in Zwolle, daarna gaan ze voor 1,5 maand naar Doetinchem, waar ze van de IND te horen krijgen dat ze mogen blijven. Vervolgens gaan ze nog een half jaar naar Overloon, in hun ervaring het minst prettige verblijf. Uiteindelijk wordt Uden voor hen de permanente verblijfplaats en na de nodige procedures wordt het gezin herenigd en komen ook Hassan's moeder en zus hiernaartoe. Hassan woont inmiddels op zichzelf en gaat aan een nieuw bestaan werken. In september begint hij een HBO-opleiding maatschappelijk werk. Hij spreekt redelijk Nederlands en werkt als tolk. Of hij terug wil naar Syrië als de oorlog voorbij is, weet hij niet. Voorlopig voelt hij zich hier veilig. Zijn verhaal maakte grote indruk op de toehoorders en bracht het begrip 'vluchteling' een stuk dichterbij.