'Ik was voorbestemd om in de zaak te komen'

UDEN | Het is even zoeken naar zijn woning aan de Paus Joanneslaan. De huisnummers verspringen ineens van 9 naar 1, maar een straatje tussen deze woningen leidt naar een pleintje waar zijn woning staat. Ik word hartelijk ontvangen en uitgenodigd aan tafel te gaan zitten met een mooi uitzicht op een prachtige tuin. Hier en daar zie ik beelden staan, gebeeldhouwd door mijn gastheer, Ferry van Oort met wie Udens Weekblad terugblikt op zijn leven.

door Ankh van Burk

Ferry werd geboren in 1938 als tiende en laatste van het gezin, dat woonde aan de Kapelstraat 17. Zijn vader was meubelmaker/timmerman met een eigen bedrijf en zijn moeder hielp naast het huishouden in de winkel. Vader en moeder hadden het druk en niet veel tijd voor de kinderen. Een aantal broers en zusjes gingen daarom naar kostschool, tot verdriet van enkele kinderen. Ferry: "Ik had weinig contact met mijn broers en zussen, die op kostschool zaten. In mijn kinderjaren moest ik ook veel zelf uitzoeken. Er werd thuis ook niet over gevoelens gesproken: het was werken, werken, werken. Dat heb ik van mijn ouders meegekregen: hard werken en eerlijk zijn." Het was oorlogstijd toen Ferry naar school ging. De Petrusschool werd gevorderd door de Duitsers en de school week uit naar een houten barak. "Ik heb het op de lagere school altijd naar mijn zin gehad. Ik vond leren toen leuk, later niet meer." Na de lagere school ging Ferry naar de HBS in Veghel, hoewel hij liever naar Oss was gegaan. Na twee jaar maakte hij alsnog de overstap naar Oss, waar het onderwijs beter was. Het werd als vanzelfsprekend beschouwd, dat Ferry als jongste de zaak van vader zou overnemen. "Ik had daar niets tegen in te brengen, ook al was ik liever makelaar of architect geworden."

Stages
Ondanks zijn tegenzin kwam Ferry al als 16-jarige in de zaak, eerst nog samen met zijn zus. "Na de oorlog had vader de moed niet meer om de zaak weer op te bouwen. Twee broers namen de meubelmakerij over en een zus heeft 12 jaar de winkel gedaan. Toen zij ging trouwen, nam ik als 18-jarige de winkel over. Vader deed nog wel de administratie. Intussen moest ik allerlei vakdiploma's halen, zoals middenstand en diverse certificaten voor de meubelbranche." Ferry vond de vakopleiding leuk en hij kreeg zin in de meubelbranche. "Ik volgde een opleiding bij binnenhuisarchitect Piet van Gils, waar ik ook inrichtingsontwerpen leerde maken. Die opleiding was erg praktijkgericht en ik leerde veel." Een van de twee stages die hij moest doorlopen in Eindhoven werd bepalend voor zijn latere keuze voor designmeubels in het duurdere segment. "Dat was een elitezaak in de meubelbranche."

Marktstraat
Ferry trouwde in 1962 met de oudste zus van Harrie Prinsen en krijgt een zoon: Joost. Het huwelijk duurt niet lang. In 1965 overlijdt zijn vrouw aan kanker. Netty Peerenboom had een dochter en was al vroeg weduwe, omdat haar man, die vlieger was, verongelukte. Zij kwam op de zaak bij Ferry om spullen uit te zoeken voor de inrichting van het café. Ferry en Netty vonden elkaar en trouwden in 1967. Samen hebben zij vier kleinzoons. Op zeker moment werd er een pand in de Marktstraat te koop aangeboden bij inschrijving. "Het centrum was in ontwikkeling en veel ondernemers trokken daar naar toe. Ik schreef in, maar Jan Broekhaus was mij voor. Toen die afhaakte heb ik samen met Kees van Kampen en Foto Jetten, die in de Kapelstraat zaten en met Schoenenzaak Zegers uit de Sint Jansstraat de grond daar gekocht en gebouwd. In 1969 begon ik in de Marktstraat, een mooi moment om meubels in het duurdere segment te gaan verkopen. Ik verloor daarmee de Udense klantenkring, maar kreeg klandizie uit Eindhoven, Oss en Den Bosch. Na 25 jaar werd de Marktstraat te klein en heb ik een gebouw neergezet aan de Vijverlaan. Daar hebben we gezeten van 1994 tot september 2018. Joost zat al in de zaak en ik had twee mede-eigenaren. Joost nam de zaak over toen ik na een hartinfarct een stap terug moest doen." Ten gevolge van de crisis maakte de zaak geen winst meer. "Onder invloed van internet wilde Joost een kleinere zaak en hebben we besloten de zaak te beëindigen. Ik kon het pand verkopen aan Aldi, maar vind het jammer dat het tegen de vlakte gaat. Niet leuk allemaal, maar daar heb je het mee gezegd."

Raadslid
Het was in het leven van Ferry niet alleen de zaak wat de klok sloeg. Hij was in het maatschappelijk leven zeer actief en bekleedde talrijke bestuurlijke functies. Te noemen valt onder andere oprichter en voorzitter Uden Woonstad, voorzitter KBO afdeling Uden, bestuurslid Stichting Eigen Herd en Stichting 'Uden Muzikaal', penningmeester buurtvereniging Moleneind en nog vele lidmaatschappen en bestuursfuncties, ook in de meubelbranche. Van 1986 tot 1994 was Ferry raadslid voor de VVD. "Ik kwam tussentijds in de raad na het overlijden van Ine Draijer. Naast al mijn andere activiteiten en functies kwam dit er nog bij. Het betekende dat ik vaak op zondag raadsstukken zat door te nemen. Het was een intensieve periode waar ik met plezier op terugkijk. Politiek was toch anders dan nu, voor zover het kon was er een goede samenwerking met andere partijen. Wel was het voor mij af en toe moeilijk om als ondernemer in de raad te zitten vanwege het idee van belangenverstrengeling."

Talenten
Naast zijn drukke bestaan was er voor Ferry ook tijd voor ontspanning en hobby's en blijkt hij talentvol te zijn. "Ik was in mijn jeugd lid van de verkennerij. Daar is mijn liefde voor koken en zingen geboren. Ik ben al vanaf 1983 lid van de Gastronomenclub Uden, een mannenkookclub. In de loop der jaren zijn we met de tijd meegegaan van 'overdadig' naar 'gezond en kleinere porties'. Ik heb ook kookles gegeven bij Eigen Herd, voornamelijk om alleenstaande mannen de beginselen van het koken bij te brengen." Zingen doet Ferry ook graag: 'Wie zingt gaat nooit verloren'. Hij heeft in diverse koren gezeten en is nu al 26 jaar lid van De Karawanken. Op latere leeftijd ontwikkelt hij zijn talent voor tekenen en schilderen en uiteindelijk beeldhouwen. "Ik heb les gehad van Marie Verstegen uit Volkel. Hij gaf les in schilderen, maar ook in beeldhouwen. Toen ik op een werkweek de enige schilder was tussen de beeldhouwers koos ik voor het beeldhouwen. Beeldhouwen is elke keer weer een uitdaging en het werkt heel ontspannend. Ik heb intussen wel zo'n 120 beelden gemaakt, waarvan er enkele in huis en in de tuin staan."

Rustiger aan
"Met de gezondheid gaat het op het ogenblik goed", zegt Ferry. "Ik kan dus nog actief zijn, maar doe het heel wat rustiger aan. Ik heb geen bestuurlijke functies meer, maar ben nog lid van sociëteit Nimrod, de kookclub en het koor. Elke eerste zondag van de maand komen we met de oud-prinsen bij elkaar. In 1973 was ik de achtste Prins Porcellus. Het georganiseerde carnaval was nog in het beginstadium in Uden en ik weet nog dat de Prinsenreceptie in een bovenzaal van De Schouw meer een onderonsje van de Knoerissen was. Er kwam nog niet zo veel bezoek op af zoals nu het geval is. Verder tuinier en fiets ik nog graag."

Terugblikkend op zijn leven concludeert Ferry: "Ik heb een zeer gevarieerd leven gehad en ben heel erg nijver geweest. Er zijn maar weinig dingen waar ik spijt van heb. Ik ben erg optimistisch ingesteld en heb er altijd het beste van proberen te maken."