Afbeelding
IN GESPREK MET

Van angstig jongetje tot CEO en eerste innovatieminister van Nederland

Human Interest 932 keer gelezen

UDEN | De eerste innovatieminister van Nederland komt uit Uden. Dirk van Meer is pas 21 jaar, maar schreef al mee aan een regeerakkoord van het studentenkabinet en geeft leiding aan een startende onderneming. Dingen die hij vroeger misschien nooit had durven dromen.

door Henk Lunenburg

Cv
Dirk van Meer is in Uden geboren op 3 juni 1999, hij en zijn twee broers hebben alle drie een vorm van autisme. Hun moeder was apothekersassistente, tot de geboorte van het eerste kind. Hun vader studeerde werkbouwkunde aan de TU Eindhoven, hij wilde graag prosessen duurzamer en milieu bewuster maken. Dirk heeft dat idee dus niet van een vreemde.

Drie kinderen met autisme, wat betekende dat voor jullie gezin?
“Dat we alle drie autisme hadden werd al op jonge leeftijd ontdekt, bij mij rond mijn 5e jaar. Mijn jongste broertje en ik hebben Asperger en onze oudste broer heeft PDD-NOS. Ons gezinsleven zag er zeer gestructureerd uit, de dagindeling werd op een whiteboard met symbolen aangegeven. Als daar een verandering in kwam, werd dat meteen duidelijk besproken. In het begin en tijdens het basisonderwijs op ‘t Mulderke hadden we deze structuur heel hard nodig. Tijdens het middelbaar onderwijs heb ik veel geleerd en goede begeleiding gekregen in een veilige omgeving. In de twee eerste jaren op de universiteit heb ik grote stappen gezet op sociaal gebied en daar pluk ik nu nog de vruchten van.”

Werd je vaak gepest?
“Als je anders bent dan de rest dan hoort pesten erbij. Door het autisme met pesten als gevolg daarvan zijn er rond mijn 12e jaar momenten geweest dat ik het leven niet meer leuk vond. Als ik toen aan dat gevoel had toegegeven, had ik nooit een studententeam op kunnen zetten, was ik nooit minister geworden en had ik nooit op de universiteit gezeten. Het pesten heeft tot 4 vwo geduurd. Op zich heel vervelend maar het heeft mij wel gemaakt tot wie ik nu ben. Sommige gebeurtenissen begreep ik niet en waren voor mij moeilijk te bevatten. Ik ben er trots op dat ik mij heb ontwikkeld van een huilend jongetje onder een tafel tot de persoon die ik nu ben. Emoties blijven voor mij lastig te begrijpen. Op het werk moet ik zakelijk zijn, bij een vriendin lief en romantisch en op feestjes met vrienden spontaan en grappig. Elke overschakeling voelt voor mij of ik een marathon heb gelopen, heel vermoeiend.”

Jij bent van mening dat op de universiteit meer mensen met autisme aanwezig zijn.
“Aan de buitenkant kun je niet zien wie wel en wie geen vorm van autisme heeft, en moeite heeft met sociale interactie. Mensen met ‘autistische trekjes’ hebben wel de kenmerken van autisme, maar geen officiële diagnose gehad. Ze willen allemaal continu technisch worden uitgedaagd en sociaal een beetje apart zijn. Op de TU/e is veel respect en begrip voor elkaar. Iedereen kan het gewoon zeggen als hij of zij even geen zin heeft in mensen om zich heen, of dat het qua impulsen genoeg is geweest voor die dag.”

Je hebt ook en boekje geschreven over autisme.
“Het boekje ‘Door de ogen van een autist’ is geschreven vanuit het oogpunt van een autist, hoe die zich kan aanpassen aan de buitenwereld. Ik wil met mijn ervaring heel graag mensen en kinderen helpen die ook autist zijn.”

Had je enig idee wat je later wilde worden? 
“Tot eind 6 vwo wilde ik graag accountant worden. Dat veranderde toen ik een proefwerkstuk had gemaakt over de technologie van CORE, het verwerken van afvalstromen die nu nog worden verbrand of gedumpt. Om dat te leren ben ik scheikunde gaan studeren op de TU in Eindhoven. Nu bepaal ik de koers van deze Eindhovense onderneming.”

Op 18-jarige leeftijd werd je al CEO van Team CORE.
“CORE is een startende onderneming die met partners, zoals de TU, een fabriek gaat bouwen waarin op een innovatieve manier materialen worden gerecycled. Denk daarbij aan telefoontjes, batterijen, boxjes, accu’s, en ook verontreinigde grond en slip. Wij hebben een natuurlijk proces van miljoenen jaren nagebootst en terug gebracht tot één week. Wij smelten het om naar mineralen, stenen die we kunnen gebruiken in wegenbouw, dijkbouw en tuintegels. De metalen zijn het interessantste deel. Goud, zilver, lithium en kobalt, daar maken we weer nieuwe telefoons, mobieltjes en accu’s van. In 2018 zijn we gestart en na één jaar mochten we ons plan komen presenteren en kwam de samenwerking met de TU en verschillende partners tot stand. Over ongeveer een jaar zal de fabriek klaar zijn. We zijn een samenwerking aangegaan met Wecycle waar telefoontjes ingeleverd worden. De bedoeling is dat die telefoontjes in de toekomst naar ons gaan in plaats van naar Afrika.”

Je bent ook nog eens de eerste innovatieminister van Nederland!
“Op initiatief van de Vereniging van Universiteiten vaardigden veertien universiteiten een minister af. Eindhoven kreeg het ministerie innovatie toebedeeld en ze vonden dat ik daarvoor het meest geschikt was. Samen schreven we een regeerakkoord. Het doel van de studenten en universiteiten: meer aandacht voor onderzoek en onderwijs en een nauwere samenwerking met Den Haag. De voorbije kabinetten kenmerkten zich door bezuinigingen op onderwijs, terwijl politieke partijen onderzoek en onderwijs steevast in hun programma benoemden. Bekend is welke successen de studententeams in het verleden behaald hebben, zoals de ontwikkeling van de zonneauto’s en het team van CORE waar ik leiding aan geeft, dat een verbrandingsoven voor oude mobieltjes heeft ontwikkeld.”

Hoe zie jij je toekomst?
“Op dit moment heb ik geen relatie. Mogelijk ontmoet ik na de coronaperiode weer iemand waar ik ontzettend gelukkig mee hoop te worden, en misschien trouwen en kinderen krijgen. Huisje boompje beestje. Wel op een manier dat goed, veilig en eigen voelt. Ik probeer de juiste balans te vinden in de dingen die ik ga doen, zodat ik later niet hoef te zeggen ‘had ik het maar anders gedaan, iets minder gewerkt en meer genoten van het leven’.”

Je zegt dat je later graag kinderen wilt, ben je niet bang dat die ook autistisch zullen zijn?
“Het is wel iets waar ik over na moet denken. Gun je iemand hetzelfde traject zoals ik dat zelf hebt meegemaakt, of kan ik hen beter helpen omdat ik het zelf heb meegemaakt? Gelukkig hoef ik zo’n beslissing niet alleen te nemen, dat doe je samen met je partner.”

Tot slot nodigt Dirk de politiek van Uden uit om contact te zoeken om in gesprek te gaan over woningbouw, duurzaamheid en innovatie in de nieuwe gemeente Maashorst. “Ik denk dat er hele mooie dingen te behalen zij. Laten we van de gemeente Maashorst de duurzaamste gemeente van Nederland maken. Waarom niet, we beginnen toch opnieuw.”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant