‘Ik probeer met mijn pianospel vooral te verbinden’

UDEN | Bernhoven beschikt sinds deze week over een eigen ‘pianoman’. Pim van Dongen komt elke donderdagmiddag naar het Udense ziekenhuis om in de centrale hal te spelen op de piano die er staat. Van Dongen: “Laatst kwam een chirurg naar me toe en die zei: ‘Even gas geven Pim, ik heb het vandaag nodig’. Dat is mooi.”

Door Martijn Schwillens

“Als klein kind kwam ik vaak in het ziekenhuis, omdat mijn moeder ziek was. Ik weet dat het meestal geen fijne plek is. Met mijn muziek wil ik rust geven aan de mensen die dat op dat moment nodig hebben, maar ook een moment van vervoering voor wie enkel aan het wachten is of even uit de hectiek weg wil. Muziek verbindt, het zorgt voor ontspanning op fragiele momenten. Juist het ziekenhuis is een plek waar mensen veel emoties hebben”, vertelt Van Dongen, die vaste pianist is in het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) in Den Bosch. “Daar stond een piano met een bordje ‘Kun jij spelen?’ Ik ben achter de piano gaan zitten en ben toen met bibberende vingers de klassieke filmmuziek van Einaudi gaan spelen. Gelukkig kwam al snel een mevrouw naast me staan die me vroeg om ‘Hello’ van Lionel Richie te spelen. Inmiddels speel ik al vier jaar op donderdagochtend in het JBZ en vanaf nu dus ook elke donderdagmiddag (14.30-16.30 uur in Bernhoven). Mijn werkgever roostert mij vrij, zodat ik op donderdag kan spelen in Uden en Den Bosch.”

‘Mensen raken’
Van Dongen wil mensen raken met zijn pianospel. “Doktoren en verplegers die een drukke dag hebben, komen vaak in de buurt van de piano zitten, maar ik heb. ook al eens meegemaakt dat een hoogzwangere vrouw wiens water was gebroken naast me kwam staan en me zei: ‘Zolang jij speelt, kan ik de weeën prima verdragen.’ Ik ben als pianist dienstbaar aan de omgeving . Ik ben onderdeel van de hal. Natuurlijk krijg ik ook wel eens verzoekjes. Zo kwamen een moeder en dochter bij me staan om mijn muziek op te nemen, om dat vervolgens te laten horen aan hun eigen moeder en oma, die in het ziekenhuis op sterven lag.”

‘Speel het liefst overal’
Op tafel heeft Van Dongen een boekje liggen met daarin persoonlijke boodschappen van mensen die ‘de pianoman’ hebben zien spelen. ‘Fijn dat dat je sfeer maakt en ons rust geeft door ons te raken met je muziek’, heeft iemand geschreven. ‘Je geeft rust, troost, blijheid en steun’, schrijft een ander. “Ik wil verbinden. Je speelt niet op voorhand voor iemand, maar tijdens het spelen komen er altijd mensen naar je toe. Die geraakt worden door de muziek. Dit boekje neem ik overal mee. Het is een bewijs van dat wat ik doe, gewaardeerd wordt.” Hij lacht. “Dat boekje ben ik een keertje kwijt geweest. Alsof ik mijn paspoort kwijt was.” Andere attributen zijn een foto van de dit voorjaar vroeg overleden producer Ard de Jong (’Met wie ik samen een House-album zou maken en voor wie mijn pianospel een soort ode is’) plus een petje met daarop The Pianoroad (’Onder die naam ben ik ook te vinden op Insta en Facebook’). “Overal waar ik een piano zie staan, ga ik erachter zitten en er op spelen. Mijn doel is om nog eens in alle steden van de Friese Elftstedentocht piano te spelen.”