‘Rugby voor iedereen, Octopus voor ons allen’
Sport 486 keer gelezen UDEN - Veertig jaar rugby in Uden. Vier decennia sportief bezig zijn, maar ook vier decennia gezelligheid en kameraadschap. Presteren en sfeer zijn bij Rugby Club Octopus altijd hand in hand gegaan. Op en buiten het veld. Man van het eerste uur Hans Verstegen en huidig voorzitter Thijs Gevers blikken terug: “Onze club heeft heel wat markante figuren op de groene mat gebracht. De een hield het simpel, de ander maakte er een compleet schaakspel van.”[image=287241]
Zaal Heimeriks, Uden 1974. Cees Vlasman en Hans Brian spreken een aantal jonge enthousiaste Udense mannen toe, waaronder Paul van Hoorn, Bert Higler, Guus Huysdens en Hans Verstegen. Ze lopen rond met het plan een rugbyclub op te richten. ‘In Den Bosch, Boxtel en Tilburg komt het ook van de grond, waarom dan niet in Uden?’ Zo gezegd, zo gedaan.
“Ik herinner me de eerste training nog”, zegt Hans Verstegen. “Cees stond voor de groep. Iedereen was gedreven, gemotiveerd. Maar het was ook wennen. Aan die ovale bal, het veld en de regels; alles was volkomen nieuw voor ons.”
Al snel werd de eerste wedstrijd afgesproken. “Nieuwe leden stroomden toe, zoals Willie Berns en Mark de Laat. Op naar Den Bosch. Octopus gekleed in witte T-shirts verdedigde moedig , maar verloor kansloos van een duidelijk meer volwassen RC Dukes. Talenten van sommige spelers afgewisseld met totaal ongeschikte, maar goedwillende mannen. Zó kon je ons in die begintijd het beste omschrijven. Toch was de basis gelegd. En konden we verder bouwen aan de club én aan onze spelkwaliteiten.”
Internationaal
Octopus groeide, aanwas van Engelse Ossenaren, ja, zelfs een echte Marokkaanse international, Hamida, meldde zich samen met zijn broer bij de Udense club. “Deze man tackelde zo hard, dat verschillende jongens het al snel voor gezien hielden. Dit alles speelde zich trouwens af in het Udense stadion waar nu atletiekvereniging De Keien gehuisvest is. Bestuurlijk kwamen mannen zoals Henk Menkveld, Malcom, Cees en Harry de Jong en later ook Joost de Laat de vereniging versterken. Toen bleek de trein niet meer te stoppen. Octopus vestigde een goede naam en nestelde zich in de landelijke competitie. We genieten nog iedere dag van hun dadendrang. Ik noem het hebben van een eigen clubhuis, een gezonde financiële bases en een in sportief opzicht lekker draaiende vereniging, zowel bij de senioren als bij de jeugd. Kampioen, bekerwinnaar, goede jeugd: fantastisch, toch?!”
RC Octopus is in 2014 dus springlevend. Thijs Gevers is het daar volledig mee eens. De huidig voorzitter maakte begin jaren tachtig van de vorige eeuw kennis met de Udense rugbyclub. “Ik werd meegenomen door mijn vrienden. Ik viel meteen voor de sfeer onder de rugbyers, de gezelligheid en de gezonde humor, die als een rode draad door de club liep. Omdat ik op de zeevaart zat, kon ik nog niet deelnemen aan trainingen en wedstrijden en was ik nog niet doordrongen van het feit dat het rugbyspel een verslavende werking op je kon krijgen. Begin jaren negentig, tijdens mijn studie, kwam ik erachter dat er niet alleen aan de bar gezelligheid en kameraadschap heerste. Ook op het veld ging je voor elkaar door het vuur, met respect voor tegenstander en scheidsrechter. Je kon het spel zoals ik, met mijn kunnen en vermogen, simpel houden, terwijl anderen er een compleet schaakspel van maakten. Rugby was en is er voor iedereen, het maakt niet uit wie of wat je bent.”
Gevers werd na de eeuwwisseling voorzitter. “Samen met vele Octopussers hebben we een duidelijke richting gekozen. Met als speerpunt de jeugdafdeling. Daarnaast veel aandacht voor opleidingen voor oefenmeesters en scheidsrechters. Er zijn veel inspanningen geleverd. Maar de resultaten mogen er zijn. Neem het miniteam (11- en 12-jarigen) dat afgelopen jaar derde van Nederland is geworden. Daarnaast is het aantal senioren fors toegenomen. De vergrijzing is er bijna uit, en dat zien we ook weer terug langs het veld, en aan de bar.”
Rustig achteroverleunen is er echter beslist niet bij. “Ondanks deze groei moeten we hard blijven werken binnen Octopus om de club en rugbycultuur te behouden. We willen graag een afspiegeling zijn van de maatschappij zoals deze zou moeten zijn. Als het ons lukt, zal er in de twenties, met het 50-jarig bestaan, rugbyplezier zijn voor iedereen. Geen clusterteams meer, zodat elk team binnen de jeugd compleet is. Verder streven we naar minimaal drie seniorenteams en een damesteam. Dan hebben we kwantiteit en kunnen we verder werken aan de kwaliteit, die nu al aanwezig is.”
40
Veertig jaar RC Octopus. Veertig jaar rugby in Uden. Als Hans Verstegen de jaren laat passeren, verschijnen vele markante en opvallende leden op zijn netvlies. Lachend: “Rob Reders, een echte vrouwenversierder, maar in het veld onopvallend… Heel anders dan Hans van der Pelt; een voorbeeld qua inzet en mentaliteit. Guus Huysdens, die jarenlang de training verzorgde en vele , vele anderen. Rob Hanegraff, die al duikend over een heg zijn schouder brak, en verder Eugin de Liezer, Co Bunthof, Kees Vermeulen, Bart vd Einde, Daan Sopar, Maarten Zegers, Ruud Maas, Mark van Bommel, Roel Menger, Peer Sopar, Gijs van Dijk, Robert van den Burgt, de gebroeders van den Dungen, Martin Vieleers , Bart van Osch, Toon Verkuylen, Kees Verschoor, Eric vd Goor, Han Bakemans, Piet Schuit, Leroy, Ger Duurland, Jonkers, Peer Meys, Iwan Rutten, Maarten Verwijst, Thijs Gevers, Paul Zegers en noem maar op.”
Octopus bracht ook unieke figuren op het Nederlandse rugbyveld. “Zoals Paul Mooren uit Nieuw Zeeland. Een perfecte speler én aanvoerder. Kelly uit de Verenigde Staten, de hardste speler die ik ooit heb gezien met z’n vernietigende tackles. Vergeet ook Willie ‘Boom Boom Berns’ niet; Willie was in staat om twee spelers simultaan te tackelen !” Verstegen stipt ook de buitenlandse reizen aan. “De club bezocht vele jaren Devizes in Engeland. Omgekeerd kwamen zij ook naar Uden. Ik herinner mij nog de eerste wedstrijd in Uden tegen de jeugd van Devizes. Octopus verloor kansloos met meer dan 100 punten verschil. Maar toen dit jeugdteam ook in Den Haag met de winst er vandoor ging, voelden wij ons weer een stuk beter. In die periode zijn ook de codes Hans 1 en Hans 2 ontstaan. Dit heeft ons honderden punten opgeleverd. Afgekeken van Devizes, ja, maar wat maakt dat uit?”
Absoluut hoogtepunt is de kampioenstitel die RC Octopus afgelopen seizoen behaalde. “Maar”, zegt Verstegen, “vergeet ook niet de nationale bekerfinale in Arnhem. In een zinderende wedstrijd werd tegenstander The Pigs verslagen. Ook dat was zeker een hoogtepunt.”
Straks is het echter aan de ‘nieuwe generatie’. “Gelukkig is die opgestaan bij Octopus. Het is een genot om naar deze spelers te kijken. Het geeft een goed gevoel. Een goed gevoel voor de toekomst. Een gevoel van trots.”
Gezamenlijke conclusie van Hans Verstegen en Thijs Gevers: “Het is beslist de moeite waard een Octopusser te zijn!”
[image=287243]
[image=287244]
[image=287240]
[image=287242]
