'Circulaire economie is ons ideaalbeeld'

UDEN | Het magazine Bedrijvig Uden bestaat honderd jaar. In de jubileumeditie die in oktober verscheen blikken vertegenwoordigers van verschillende sectoren vooruit. In dit artikel kijkt Rob van Gansewinkel naar de toekomst. 

Onvoorwaardelijke liefde voor afval. Dat is wat je hoort, ziet en voelt als je in gesprek bent met Rob van Gansewinkel, directeur van Van Kaathoven, specialist in afvalbeheer, -inzameling en -verwerking. In een branche die voortdurend verandert, heeft Rob een duidelijke visie op de toekomst.

Van Kaathoven heeft 'passie voor afval'. Wat bedoel je daarmee?
"Passie voor afval zit in ons DNA, ons ideaalbeeld is een circulaire economie. Daarin zijn wij anders dan anderen. Je bent geneigd om afvalinzameling en – verwerking vanaf de achterkant van een bedrijfscyclus te benaderen, maar waarom zou het niet al aan de voorkant kunnen? Ik denk dat bedrijven in de toekomst meer en meer een partner zoeken, een expert in afvalstromen, ofwel: een partij die aan de voorkant betrokken is. Bijvoorbeeld bij de inkoop van grondstoffen of het optimaliseren van interne bedrijfslogistiek. Zo werk je samen aan een verduurzaamd bedrijfsmodel."

Hoe ziet volgens jou de toekomst van de logistiek in de afvalbranche eruit?
"Om meteen een voorbeeld te noemen: wij hebben de afschrijvingstermijn van onze dieselvrachtwagens bewust naar beneden bijgesteld, omdat we verwachten dat de toekomst van vrachtwagens op waterstof of elektriciteit dichterbij is dan we denken. In Amerika rijden de eerste elektrische vrachtwagens al en ook Tesla is ermee bezig. Verder zullen autonome vrachtwagens een rol spelen in de toekomst. En wat denk je van datagerelateerde ontwikkelingen, zoals slimme afvalcontainers, die zelf aangeven of ze vol zitten? Dat maakt een afvalophaalproces een stuk efficiënter. Ook verwacht ik dat er een actievere rol weggelegd is voor de afvalaanbieder zelf."

Wat bedoel je daar mee?
"We denken nu nog vooral in haalsystemen, maar tegelijk verwachten we van de gebruiker dat hij zijn afval zelf scheidt en wegbrengt. Sommigen gemeenten bijvoorbeeld, willen naar nul procent restafval. Een prachtig streven, maar dan moeten burgers wél de mogelijkheden hebben om hun afval af te voeren. Een milieustraat die relatief beperkt geopend is, past niet in die visie. Ik denk veel meer aan private bedrijven die burgers servicen, bijvoorbeeld met afvalbrengstations, die van 's ochtends zes tot 's avonds tien geopend zijn. Eventueel gecombineerd met extra faciliteiten: je voert je afval af, haalt meteen je postpakketje op dat je overdag niet kon ontvangen en je biedt je jas aan bij de stomerijservice. Dat soort diensten."

Is de maatschappij klaar voor dit soort ideeën?
"Dat zou wel het beste zijn, maar het vraagt wel om commitment van alle partijen. Tenders en aanbestedingen die puur op prijs insteken, staan innovaties in de weg. De weg naar een duurzamere samenleving of een circulaire economie vraagt om een open visie op nieuwe technieken. Overheden, managers, DGA's van bedrijven; we moeten allemaal nadenken over duurzaamheid. Aan ons de uitdaging om deze mensen bij de hand te nemen. Een intrinsieke bereidheid om de dingen anders te doen dan je ze tot nu toe altijd deed is daarbij van beide kanten onmisbaar. En: we moeten tegenslagen accepteren. Niet ieder nieuw idee of concept is meteen een 'game changer', maar als we écht verder willen komen, moeten we ze wel de tijd en ruimte geven."

Jullie investeren veel in social return. Hoe ziet dat aspect er in de toekomst uit?
"We werken graag en veel met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Altijd en overal denken we na over hoe we onze bedrijfsmodellen zodanig in kunnen richten, dat we deze mensen kunnen inzetten. Maar dan wel op een manier die voor ons én voor hen een toegevoegde waarde biedt. Een mooi voorbeeld is een nieuw product, de 'Darin': een volledig circulair systeem om kantoorafval gescheiden in te zamelen. Helemaal gemaakt van gerecycleerde materialen en gemaakt door medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zo komt social return perfect tot leven."

Dit artikel is verschenen in Bedrijvig Uden.